Με έχουν πιάσει πάλι τα περίεργα μου... είχα και μέρες να σου γράψω και να που φτάσαμε... ε και τι ρε επειδή σε έχω εδώ να στέκεσαι και να διαβάζει όλος ο πλανήτης τα μυστικά μου νομίζεις ότι θα σε έχω πάνω από το κεφάλι μου ρε κωλομπλοκάκι... δεν έχει σημασία ρε τι νομίζεις, τι νιώθεις έχει σημασία. Η βαρεμάρα έχει αγγίξει limit up σε περίοδο στύσης, ουπς κρίσης ήθελα να πω... Η εξεταστική μου έχει κάψει 3.742 εγκεφαλικά κύτταρα και αύριο προβλέπεται μια δύσκολη μέρα... Η έλειψη του αδερφού μου είναι πλέον πέρα για πέρα αισθητή... ουφ με έχει αναστατώσει αυτό το πλασματάκι. Διάφορες σκέψεις με γυροφέρνουν και δεν λένε να ηρεμήσουν. Ακόμα έχω στο μυαλό μου τους στίχους του Τάσου Σαμαρτζή, "Δεν ζούμε μ' ό,τι έχουμε.. παρά μ' αυτό που λείπει. Στα πιο μεγάλα γλέντια μας.. μας κυβερνά η λύπη..." Ουφ βαρεμάρα βαρεμάρα βαρεμάρα... Λοιπόν να τι σου έχω για σήμερα, τα καλύτερα συνθήματα που έχω διαβάσει, δει ή ακούσει...ένα top 10.