Archive for Νοεμβρίου 2008

Χειμώνιασε


Ο καιρός του χειμώνα έχει παράξενο αντίκτυπο στην διάθεση μου, είναι στιγμές που μου φέρνει μελαγχολία ή ακόμα και θλίψη, ενώ υπάρχουν φορές που γουστάρω αυτό το κρύο. Ζεστές σοκολάτες,κουβέρτες,τζάκι... Όσο έμενα με τους δικούς μου γούσταρα κάτι τέτοιες μέρες. Θυμάμαι μικρότερος ερχόταν η μάνα μου και με σκέπαζε με δύο παπλώματα, μου έδινε ένα γλυκό φιλί και μια καληνύχτα παραμάσχαλα για να κοιμηθώ... λίγο αργότερα συνήθισα κάτι τέτοιες κρύες νύχτες να χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα παρέα με ένα cd-player και να ακούω μουσική... νιώθω ότι τότε απολάμβανα την μουσική, έμπαινα μέσα της, με γέμιζε... όχι σαν σήμερα που τα αρχειάκια mp3 την κάναν fast food. Η μοναξιά της φοιτητικής ζωής κάτι τέτοιες παγωμένες νύχτες του χειμώνα μου φέρνει μια νοσταλγία που καρφώνεται στις σκέψεις μου και με στοιχειώνει... το μόνο καλό είναι ότι γράφω και κάνα στιχάκι... Δυστυχώς η μάνα μου δεν είναι εδώ ούτε για να μου φτιάξει καμιά ζεστή σοκολάτα, ούτε για να με σκεπάσει και πολύ περισσότερο δεν είναι εδώ για να μου πει καληνύχτα... Οπότε ας πιάσω την κιθάρα να με νανουρίσει αυτή.

Υ.Γ.: Αύριο θα κάνω γενέθλια στα πιάτα του νιπτήρα, συμπληρώνουν ένα χρόνο άπλυτα...

Song of the Day: Μάνος Ξυδούς - Τρελή κιθάρα


Στίχοι: Νίκος Πιπινέλης
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Ξυδούς

Παίξε τρελή κιθάρα, παίξε το ρυθμό
παίξε με την καρδιά μου κι ίσως την ξαναδώ

Τέλειωνα την τρίτη μπίρα και γυρνούσα στη ρακή
όταν άνοιξε η πόρτα , μπήκε ξαφνικά αυτή
άναψαν χιλάδες σκέψεις, στο θολό μου το μυαλό
απ' τη λάμψη των ματιών της, του χορού της το λυγμό

Μου ζήτησε ένα τραγούδι να της πω
ένα τραγούδι ερωτικό,
ένα τραγούδι που θα παίζεις μόνο εσύ,
κιθάρα μου παντοτινή

Παίξε τρελή κιθάρα, παίξε το ρυθμό
παίξε με την καρδιά μου κι ίσως την ξαναδώ

Της κιθάρας μου το σχήμα, του κορμοιού σου τη γραμμή
θέλω πάντα ν'αγγαλιάζω και να παίζω μουσική
Τα κλειδιά σου να γυρίζω, να σε φέρνω πιο κοντά
τις χορδές σου να χαϊδεύω, για ν'ακούω τη χαρά

Ένα τραγούδι θέλω νασου πω,
ένα τραγούδι ερωτικό
ένα τραγούδι που θα παίζεις μόνο εσύ
κιθάρα μου παντοτινή

Έκαιγε όλη τη νύχτα η γλυκιά της η φωτιά
μα όταν άναψαν τα φώτα, αυτή ήταν μακριά
τα τσιγάρα μου καήκαν, τέλειωσε και η ρακή
μεθυσμένη μου κιθάρα, συντροφιά παντοτινή

Song of the Day 2: Νίκος Πορτοκάλογλου - Να με προσέχεις

Ερμηνεία από Δ.Σαββόπουλο στο Video



Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου
Άλλες ερμηνείες: Διονύσης Σαββόπουλος

Έλα κοντά μην κάνεις πίσω
το χέρι κράτα μου στα σκοτεινα

Έλα κοντά να σου μιλήσω
γι'αυτά που μέσα δεν χωράνε πια

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις

Έλα κοντά το κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτό που μου ζητά πολλά

Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
να βγει απ΄την στάχτη μου ξανά φωτιά

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις

Posted in , | Leave a comment

4-5 λεπτά δόση μελανχολίας


Πόσο κρατάει ένα τηλεφώνημα? Ίσα ίσα να πεις στους δικούς σου ότι ακόμα μια μέρα την έβγαλες καθαρή, ότι πήγες σε κάνα μάθημα βρε αδερφέ, ότι το σπίτι είναι καθαρό (ψέματα) και ότι όλα είναι εντάξει... και ξάφνου το μικρό καθαρματάκι από μέσα ακούγεται, για τον αδερφό μου λέω που δεν έχει κλείσει καλά καλά 3 μήνες ζωής και με έχει τρελάνει κυριολεκτικά. Τον σκέφτομαι συνέχεια, θέλω να τον πάρω αγκαλιά να τον ταϊσω, να παίξω μαζί του, να τον δω να γελάει, να τον μαλώσω αν κλαίει... Να δω στο πρόσωπο της μάνας μου την χαρά όταν τον φροντίζω, γιατί ξέρει πως όταν μεγαλώσει εγώ πρέπει να τον φροντίζω, λάθος όχι πρέπει, εγώ ΘΕΛΩ να τον φροντίζω. Κάθε φορά λοιπόν που παίρνω τηλέφωνο και τον ακούω από μέσα να ουρλιάζει επειδή τέλειωσε το γάλα ή του έπεσε η μπιμπίλα από το στόμα μου έρχεται να τα παρατήσω όλα και να πάω κολυμπώντας να την σηκώσω, να την πλύνω και να του την δώσω. Χάνω τα καλύτερα του... 1 μήνα ακόμα υπομονή, ένα μήνα ακόμα όπου τα 4-5 λεπτά δόσης μελαχνολίας μέσω τηλεφώνου θα μου τρυπάνε την καρδιά... Υπομονή!!! (Ηλίθια λέξη...)

Famous Quote: All I am, or can be, I owe to my angel mother.

Famous Quote 2: And in the end it's not the years in your life that count. It's the life in your years.

Song of the Day: Ζακ Στεφάνου - Το γλυκό της παιδί




Στίχοι: Ζακ Στεφάνου
Μουσική: Ζακ Στεφάνου
Πρώτη εκτέλεση: Ζακ Στεφάνου

Κι αν αυτή γιορτάζει και δώρο δεν της πήρα
κι αν μ' αγαπάει κι εγώ την τυραννώ
κι αν πολλά μου δίνει και λίγα μου ζητάει εγώ

Κι αν μ' έχει γεννήσει κι είμαι 1,60
κι αν της φωνάζω που είμαι κοντός
κι αν καμιά φορά στο σπίτι δεν τρώω
έτσι κι αλλιώς

Ένα δώρο σε μια όμορφη γυναίκα
που χει κάνει το πιο ωραίο παιδί της χαρίζω
κι αν δακρύζω δε μ' αρέσει
είναι πολλή
η αγάπη που χει δώσει

Μα το ωραίο της παιδί δεν θα τη προδώσει
πριν παλαβώσει θα της πει σ' αγαπώ
κι αυτή θα το φιλήσει και θα πει
το γλυκό μου το παιδί

Κι αν το δωμάτιο μου είναι αχούρι
κι αν καμιά φορά φέρνω κακούς βαθμούς
κι αν συνέχεια σπάω τα σπυράκια στη μούρη
αυτούς

Ν' ακούς που έχουν μια κιθάρα
και στον κόσμο μια μαμά και την αγαπούν
κι άμα δε μπορούν να της το πουν
της το γράφουν και της το τραγουδούν

Αυτούς που έχουν μια κιθάρα
και στον κόσμο μια μαμά και την αγαπούν
κι άμα δε μπορούν να της το πουν
της το γράφουν σε κασέτα
στ' αυτοκίνητο το βάζουν

Και το πρωί όταν τ' ακούσει
πριν δουλέψει νυσταγμένη θα σκεφτεί
το γλυκό μου το παιδί

Posted in , | 1 Comment

Μια Κυριακή λίγο διαφορετική...



Περίεργες είναι οι Κυριακές, τρέχεις όλη την εβδομάδα σα τρελοφορτηγό με σπασμένα τα φρένα και περιμένεις το γα**μένο το Σαββατοκύριακο να ηρεμήσεις...να σταθείς στην βολή σου να απολαύσεις μερικές παύσεις ηρεμίας. Η σημερινή Κυριακή είχε μια δόση μαγείας. Πήγα στο μάθημα της κιθάρας σαν κάθε Κυριακή με βαριά καρδιά είναι η αλήθεια αυτή την φορά μια και ήθελα να ξαπλώσω, και μια δόση βαρεμάρας παραμάσχαλα. Φόρτωσα τη κουτσή την κιθάρα μου στο ώμο και κούρδισα την διάθεση μου ένα τόνο πάνω και πήγα για το μάθημα. Μπαίνοντας στο "φθογγόσημο", έτσι λέει ο καθηγήτης αυτή την ζεστή τρύπα γεμάτη κάθε λογής όργανα που έχει στήσει, τον πέτυχα να παίζει ένα παλίο κομμάτι στο πιάνο.



-Καλημέρα. (Είπα μισονυσταγμένος).
-Καλημέρα Αβραάμ. (Είπε συνεχίζωντας να πατάει τα πλήκτρα του πιάνου.)
-Σας έφερα κάτι προγράμματα για ηχογράφηση.
-Ωραία. Πάνε βάλτα στον υπολογιστή.



Πείραγμα στα ηχεία, πείραγμα στο υπολογιστή, κουτσά στραβά στήσαμε ένα μικρόφωνο και αρχίσαμε να ηχογραφούμε. Άρχισε να παίζει κάτι δικό του, οι νότες ακολουθούσαν η μια την άλλη, φοβερή μελωδία. Είχα μαγευτεί...και δώστου ξανά δεύτερη κιθάρα...και δώστου φωνητικά. Έστησε ολόκληρο τραγούδι σε 10 λεπτά. Και τώρα θα μου πεις τι το τόσο φοβερό είναι όλο αυτό και κάθομαι και το γράφω, ε για μένα ήταν μια μαγική στιγμή στην ρουτίνα των ημερών. Γυρίζωντας σπίτι στρώθηκα και άρχισα να γράφω και να στήνω μελωδίτσες έχωντας στο μυαλό μου αυτή... ξέρει αυτή...

Υστερόγραφο: Κάποιος να πει σε αυτό τον Παπά να βάλει την καμπάνα στην δόνηση ή να πάρει hands free...κάποιοι θέλουν να κοιμηθούν της Κυριακές...!!!

Famous Quote για σήμερα δεν έχει...

Song of the Day : Killah P - Οι Κυριακές αλλάξαν χρώμα

Lyrics of the day:

U2-All I want is you



You say you want
Diamonds on a ring of gold
You say you want
Your story to remain untold

But all the promises we make
From the cradle to the grave
When all I want is you

You say youll give me
A highway with no one on it
Treasure just to look upon it
All the riches in the night

You say youll give me
Eyes in a moon of blindness
A river in a time of dryness
A harbour in the tempest
But all the promises we make
From the cradle to the grave
When all I want is you

You say you want
Your love to work out right
To last with me through the night

You say you want
Diamonds on a ring of gold
Your story to remain untold
Your love not to grow cold

All the promises we break
From the cradle to the grave
When all I want is you

You...all I want is...
You...all I want is...
You...all I want is...
You...

Posted in , | Leave a comment

Ακροβάτες


Χρόνια έχω να πάω σε κάποιο τσίρκο. Τότε που με έπαιρνε η μάνα μου από το χέρι με την αδερφή μου και πηγαίναμε να δούμε κλοόυν,ταχυδακτυλουργούς και εξωτικά ζώα...μα εμένα πάντοτε με συνάρπαζαν οι ακροβάτες. Η τόλμη τους να κάνουν όλα αυτά τα μυστήρια 10-15 μέτρα πάνω από το έδαφος μου δημιουργούσε ένα συναίσθημα θαυμασμού... Υπάρχουν καταστάσεις που οι ισσοροπίες είναι πάρα πολύ λεπτές και απαιτούν προσοχή και θάρος για να προχωρήσεις, σαν να ακροβατείς ένα πράγμα, σε πολλές από αυτές είσαι μόνος πάνω στο σχοινί και σε άλλες στο άλλο άκρο βρίσκεται κάποιος άλλος ακροβάτης. Το θέμα είναι ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα, ποιός θα τολμήσει να ανοιχτεί, να ρισκάρει να πατήσει πάνω στο σχοινί. Σκέψου το σχοινί σαν μια σχέση, και κάθε βήμα ένα συναίσθημα, πόσα βήματα μπορείς να κάνεις προς την άλλη άκρη του σχοινιού,πόσα συναισθήματα να πεις, πόσο να ρισκάρεις...και ο άλλος, ο άλλος ακροβάτης πόσο θα περπατήσει πάνω στο σχοινί. Θα συναντηθήτε άραγε πάνω στο σχοινί? Εγώ λοιπόν δύσκολα πατάω πάνω στο σχοινί, δύσκολα κάνω το πρώτο βήμα, αλλά αν ο απέναντι ακροβάτης κάνει ένα βήμα μπρος, μπορώ να περπατήσω το υπόλλοιπο σχοινί μόνος μου, και χωρίς δοκό ισσοροπίας... Εσύ μπορείς να ακροβατήσεις?

(Τα λέμε αργότερα blog μου, έχω κρυώσει...τρρτρτρρτρρ)

Famous Quote: Μια ιδέα που δεν είναι επικίνδυνη είναι ανάξια να χαρακτηρίζεται ιδέα.

Song of the day: Flowjob - Πως να ανασάνω?

Lyrics of the day:

Τί να πω...


Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Μουσική: Lucio Battisti
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Σε θυμάμαι, τι να πω
τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωή μου στο δικό σου το σκοπό
αν μπορούσες, τι να πω
αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ

Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει, τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
Σ΄αγαπούσα, τι να πω
σε θυμάμαι , τι να πω
σε θυμάμαι ακόμα, σ΄αγαπώ

Κλείνω τα μάτια, να σε δω
μα φεύγεις σα σκιά
στου χρόνου την απέραντη οθόνη
το πρόσωπό σου τα μαλλιά
το στόμα, το φιλί
σα θάνατος ο χωτισμός
σκοτώνει, σκοτώνει

Ξεγραμμένος, τι να πω
σα δραπέτης, τι να πω
στο μαχαίρι τη γροθιά μου να χτυπώ
λίγο ακόμα, τι να πω
τ΄άρωμά σου ,τι να πω
τ΄όνομά σου μια φορά να ξαναπώ

Σε θυμάμαι, τι να πω
τόσες νύχτες, τι να πω
η ζωη μου στο δικό σου το σκοπό
αν μπορούσες, τι να πω
αν μπορούσα, τι να πω
με το χρώμα των ματιών σου να κοπώ

Να να να να να να να
να να να να να να να
να να να να να να να
να να να να να να να

Κάθε λέξη, τι να πω
με πονάει , τι να πω
στο σκοινί της μοναξιάς μου ισορροπώ
σ΄αγαπούσα, τι να πω
σε θυμάμαι, τι να πω
σε θυμάμαι ακόμα
σε θυμάμαι ακόμα
σ΄αγαπώ, τι να πω

Posted in , | Leave a comment

Άσπρος τοίχος





Πόσες φορές κάθησες στην καρέκλα του γραφείου σου κοιτώντας το απέναντι τοίχο, ζωγραφίζωντας με το μυαλό σου εικόνες στον άσπρο καμβά του? Εγώ άπειρες. Αγάπες παλιαίες, αγάπες νοπές, στιγμές παιδικές, μέρες από διακοπές ή εκδρομές, στιγμές στιγμές στιγμές...έχουν περάσει χιλιάδες πράγματα από το ξεροκούτι μου και έχουν κάνει την σκέψη μου χρονολεωφορείο ταξιδεύωντας με πίσω στο παρελθόν. Ένα πρωϊνο που με βρήκε ξενυχτισμένο με ένα στυλό και ένα χαρτί, μια σκέψη βυθισμένη σε ένα μπουκάλι ή εκείνο το τσίγαρο που έκανα για χάρη κάποιας, μια συζήτηση με την θάλασσα καθισμένος στον φάρο, η απόλαυση του ανέμου που με χαιδεύει, ερωτικές περιπέτειες μέσα στο αμάξι και άλλες πιο καυστικές για να αναφέρω...όλα μπορούν να αποτυπωθούν πάνω στον άσπρο τοίχο. Και αν ταξιδέψεις και εσύ μια αφέγγαρη βραδύα σε ένα άσπρο τοίχο θα έχεις να πεις πολλές ιστορίες πίστεψεμε, τώρα θα μου πεις γιατί αφέγγαρη βραδυά...γιατί αν έχει φεγγάρι τι να τον κάνεις τον άσπρο τοίχο, σήμωσε προς τον ουρανό, έχει πολλά να σου δείξει, εκεί είναι κρυμμένη όλη η μαγεία. Και αν μοιραστείς την θέα αυτή με κάποιον τότε όλα γίνονται ακόμα πιο μαγικά...αυτό και αν είναι μαγεία. Και από ότι δεις κράτα τα ομορφότερα, κάντα ζωγραφιά, κάντα ποιήμα, κάντα τραγούδι, κάντα αγάπη... σίγουρα κάτι όμορφο θα βγει. Μα μην καυχίεσαι ότι όλα τα είδες έχει ακόμα πολλά να δεις στον άσπρο τοίχο, πολλά ακόμα να του ζωγραφίσεις... και αν σου την σπάνε οι άσπροι τοίχοι πάρε χρώμα και άλλαξτους, αυτό έκανα εγώ...μέχρι και το δώμα μου είχα βάψει και κόντεψε να πάθει καρδιά η μάνα μου, και ας ήξερε ότι για μένα έτσι είναι τα όμορφα. Ψάξε και εσύ τα όμορφα σου στον άσπρο τοίχο και αν θες άστα σχόλιο να τα μάθω και εγώ...


Famous Quote: Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο.

Song of the moment: Active Member - POEMA

Lyrics:


Στίχοι: B.D Foxmoor
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member

Όταν γεννιέται ένα τραγούδι κάτι πάντα ν’ αλλάζει,
κάποιο μάγεμα να ρίχνεται ν’ αρπάζει
τ’ άσπρο χαρτί και τη φωνή σου,
τέντωσ’ τα αυτιά, και την καρδιά σου άκου, κι ανοίξου
στ’ απλόχωρο, κράτα απ’ το σύμπαν το στενόχωρο
μόνο το δρόμο, ν’ αγγίζεις χώμα πρόσφορο.
Ψάξε να βρεις τη σκέψη σου κι ύστερα ζήσε,
την κάθε λέξη ακάλεστη κι αν είναι ρίξε
σα σφαίρα μες στη νύχτα·
γράφε κι ας στέγνωσε η πένα απ’ τη νύστα.
Μην περιμένεις τη μούσα σου κι απόψε να ’ρθει
γράψε μονάχος κι εκείνη αν έρθει να βρει
ποίημα αφτιασίδωτο, σιγοτραγουδημένο,
θαύμα μικρό, δικό σου, κομμένο και ραμμένο
όχι να γίνει άλλο ένα τραγούδι αγάπης,
αλλά μουρμούρα, μουγκρητό του ονείρου κι εφιάλτης.

Poema θα πει μεγάλη φυγή,
σκοπός, τέρμα, γνώση, φαντασία, οργή.
Θα πει τραγούδι κι ονείρου ξόδεμα,
θα πει παιχνίδι μες στις λέξεις, το χρυσό κομπόδεμα,
στίχοι με νόημα ή μεθυσμένοι που ξεπηδούν από πληγή ματωμένη.
Δεν είναι απλά μια γνώμη, σκέψου και πάψε να ρωτάς
- κάλλιο λιθάρι λένε παρά τα λόγια στην τύχη να πετάς.
Είν’ το αποκούμπι μου, στην περηφάνια σφήνα
κι ένα ψέμα περίσσιο με την αλήθεια σουρντίνα,
είν’ το παράξενο, αν θυμάσαι, αηδόνι
που μου σφυρίζει τις λέξεις κι ο στίχος τελειώνει.
Γι’ αυτό όταν πια ό,τι γράφεις σ’ αφήνει,
ακούς μια πόρτα ν’ ανοίγει να κλείνει
κάποιος μπήκε ή έφυγε κι άκρη για να βρεις,
διάβασε το και θα καταλάβεις.

Posted in , | Leave a comment

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.