Archive for Ιανουαρίου 2010

Το τελευταίο μου καλοκαίρι…

 

getImage.do Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την εξεταστική στριφογυρίζει στο μυαλουδάκι μου η σκέψη της φυγής, όχι της φυγής με την έννοια ότι θέλω να φύγω… με την έννοια ότι κάποτε θα αναγκαστώ να φύγω από το μικρό λιμάνι εδώ στην άκρη της περιπέτειας μου. Σήμερα λοιπόν σκαλίζοντας κάτι βιβλία έπεσα πάνω σε ένα ποίημα του Ρίτσου… παραθέτω παρακάτω ένα απόσπασμα:

Αποχαιρετιστήρια χρώματα των δειλινών. Καιρός να ετοιμάσεις τις τρεις βαλίτσες – τα βιβλία, τα χαρτιά, τα πουκάμισα –… Εγώ τις λίγες μέρες που μας μένουν ακόμα θα ξανακοιτάξω τους στίχους που έγραψα Ιούλιου και Αύγουστο, αν και φοβάμαι πως τίποτα δεν πρόσθεσα, μάλλον πως έχω αφαιρέσει πολλά, καθώς ανάμεσα τους διαφαίνεται η σκοτεινή υποψία πως αυτό το καλοκαίρι με τα τζιτζίκια του, τα δέντρα του, τη θάλασσα του, με τα σφυρίγματα των πλοίων το στα ένδοξα λιογέρματα… και με την υποκριτική ευσπλαχνία του, θα είναι το τελευταίο.

Ο Ρίτσος έγραφε σε διάφορα μέρη που κατά καιρούς έζησε, στην Αθήνα, στον Κάλαμο,στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Παρθένι της Λέρου, όμως τι σύμπτωση αυτό ήταν γραμμένο εδώ, και στην δική μου μικρή πατρίδα, και στο δικό μου τελευταίο καλοκαίρι, ήταν γραμμένο στο Καρλόβασι της Σάμου. Το τελευταίο μου καλοκαίρι έρχεται, η σκοτεινή υποψία του ποιητή έγινε και δικιά μου…

Leave a comment

Γαμιούνται τα εναλλακτικά... ζήτω τα ανταλλακτικά!


Είναι ωραία να έχεις την επιλογή, να μπορείς να διαλέγεις από το φρούτο που φας σήμερα, το χρώμα της κάλτσας που θα βάλεις μέχρι την δουλειά που θα κάνεις ή τον άνθρωπο με τον οποίο θα μοιραστείς στιγμές. Είναι ωραίο να μπορείς να διαλέγεις ανθρώπους, μα και μπέρδεμα... Άλλωστε τι σημασία έχει πόσο δύσκολη ή εύκολη είναι η επιλογή αν μπορείς να τους ξεμπαρκάρεις όποτε σου καπνίσει;

Τους γύρω σου κάθε στιγμή μπορείς να τους στείλεις, αν σου κάνουν κακό στην καρδιά, στο μυαλό ή στην αισθητική σου... αν όλα αυτά τα κάνει ο ίδιος σου ο εαυτούλης πως να το ξεμπαρκάρεις; κακό σκυλί.

Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω τους γύρω μου μα και τίποτα, τον εαυτό μου μόνο μα και τα πάντα. Αποφάσισα να βάλω ένα τέλος σε πράγματα που δεν γουστάρει το μυαλό μου, που πληγώνουν την καρδιά μου και που προσβάλουν την αισθητική μου... Βαρέθηκα τις εναλλακτικές λύσεις...

Εναλλακτικές σχέσεις... γιατί δεν έχεις τίποτα καλύτερο στον ορίζοντα...
Εναλλακτικά φαγητά... γιατί βαριέσαι να μαγειρέψεις κάτι καλύτερο...
Εναλλακτικές ταινίες... γιατί βαριέσαι τον ευρωπαϊκό στριφνό cinema...
Εναλλακτικές ιδέες... εναλλακτικά πιστεύω... εναλλακτικοί άνθρωποι...

ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ... ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ ΑΝΤΑΛΑΚΤΙΚΑ...

Ανταλακτικά για το μυαλό μου, την καρδιά και την ψυχή πάνω από όλα...
Πάμε για τα πιο δύσκολα ρε, κουράστηκα στους συμβιβασμούς και στις καβάντζες, πάμε για αυτά που πρέπει να στάξεις ιδρώτα, κουράστηκα τις σοφίες του γέρου στην γωνία ή του άντρα πίσω από το μπαρ... πάμε να βουτήξουμε λίγο την ζωή μόνοι μας, να πάρουμε τα ρίσκα μας... και αν χάσουμε το κεφάλι μας, να ξέρουμε ότι το φάγαμε μόνοι μας, δεν μας το πήραν άλλοι.

Άλλωστε τι γαμημένο Φτερούγισμα Θνητών θα είναι...

Posted in | 2 Comments

Οι καλύτερες μέρες είναι μπροστά...


Οι φετινές γιορτές ήταν γεμάτες ανάμικτα συναισθήματα, πότε αφόρητης λύπης, πότε γλυκιάς μελαγχολίας και τις τελευταίες μέρες μιας παράξενα όμορφης χαράς. Οι μέρες τελειώνουν και ετοιμάζομαι να φτιάξω την βαλίτσα μου αφήνοντας αυτή την φορά όχι ρούχα πίσω, αλλά αναμνήσεις, και φορτώνοντας την με νέες ελπίδες. Αν με ρωτούσες πως πέρασα αυτές τις γιορτές, θα σου απαντούσα... παρατηρώντας τους ανθρώπους, έτσι τις πέρασα.

Είδα ανθρώπους να στέκονται με λύπη μπροστά από βιτρίνες, άλλους να νοικιάζουνε dvd για να περάσουν την πρωτοχρονιά... Είδα ανθρώπους να διασκεδάζουν με βλέμματα θλιμμένα, αναζητώντας την ελπίδα στην γνωριμία μιας βραδιάς... Είδα ανθρώπους να γελάνε με την καρδιά τους και να μοιράζουν την χαρά απλόχερα στους γύρω τους... Είδα ανθρώπους να καπνίζουν το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο, σε ένα μαραθώνιο που εξέπεμπε νευρικότητα... Είδα ανθρώπους να πέφτουνε στα μάτια μου, όντας τόσο φθηνοί... Είδα και άλλους τόσο εφήμερους, που βολεύτηκαν σε ότι τους έδωσες στα δύσκολα τους, μα μαρτύρησαν οικειοθελώς την λιγοψυχιά τους... και κάπου ανάμεσα σε όλους αυτούς, είδα και εμένα να στέκομαι με σιωπηλό στόμα μα κραυγάζουσα ματιά…

Τέλειωσαν οι μέρες, και αναμένω την επιστροφή, στόχοι : Να ολοκληρώσω τρία έρμα τραγουδάκια που απέμειναν για το vol.3 Φτερούγισμα Θνητών, να περάσω κάνα μάθημα στην εξεταστική, να πληγώσω λιγότερους ανθρώπους, να πάω γυμναστήριο, να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα μέσα μου... Νιώθω πως χρειάζομαι μια παράτυπη περίοδο μοναξιάς αλλά η καρδιά μου δεν με αφήνει, χμ, θα πρέπει να πάρω μια απόφαση, και σύντομα... Οι καλύτερες μέρες είναι μπροστά.

Και κάτι που διάβασα και μου άρεσε:



Δεν έχω λέξεις…

σκαλώνουν στα χείλη, κρυμμένες στη βοή ενός τίποτα


Δεν έχω σκέψεις…


αναμοχλεύονται στη λήθη μίας επαναλαμβανόμενης συνήθειας


Δεν έχω δάκρυα …


στέρεψαν στη σκληρότητα μίας αδυσώπητης εικόνας


Δεν έχω χρόνο…


έσβησε στα γιατί μίας ατυχής στιγμής


Δεν έχω ερωτήματα…


σ’ απαντήσεις που μου φαντάζουν σκληρές και ξένες


Δεν έχω θρήνο…


γιατί κανείς δεν μπορεί να βάλει φραγμό στη ζωή

Αλλά έχω εικόνες, μνήμες και στιγμές που γυρεύουν ρυθμό και στίχο για να εκφραστούν… να ταξιδέψουν μαζί σου… να σε συντροφεύουν… να σε ζεστάνουν και σ' αυτό το ταξίδι …


Posted in , | Leave a comment

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.