Archive for 2009

Βλάσφημος απόψε...


Κάποτε ένας γέρος μου είχε πει, μην κρίνεις ως καλό ή κακό έναν άνθρωπο πριν ευτυχίσει ή πριν αποκτήσει κάποια εξουσία... Δεν έδωσα σημασία στα λόγια του, θέλεις γιατί ήταν συνήθως μπεκρής, θέλεις γιατί ήμουν μικρός, δεν έδωσα. Ο γέρος πέθανε πριν λίγο καιρό μα τα λόγια του αυτές τις μέρες στριφογυρίζουν στο μυαλό μου... Άνθρωποι μου φαίνονταν αγνοί όσο είχαν τον ανήφορο τους, μα στα δύσκολα μου δείξαν τι είναι... αρχίδια άνθρωποι.

Ανασκόπηση εβδομάδας : Τρεις γνωριμίες παραπάνω στην τσέπη, 2 κιλά λιγότερος (το 1 ίσως από την καρδιά), δεκάδες σκέψεις στο μυαλό, 2-3 φίλοι που με ένιωσαν, 1 αριθμός κοπέλας παράνω στο κινητό, μερικοί καφέδες, κάποιες βόλτες,  2 τηλεφωνήματα από πολύ πρώην και ένα από μια άγνωστη που μου ζητάει να της παίξω κιθάρα,λίγο PRO, λίγο μπιλιάρδο, λίγο fb, λίγο ποτό, καθόλου φαί... πολύ διάθεση για μουσική και πολύ οργή...

Οργισμένος με τον εαυτό μου για λάθος επιλογές, για λύπηση προς ανθρώπους που δεν το άξιζαν, εύχομαι να μου περάσει για να μην πληγώσω κανένα με τα λόγια μου, τα γράφω στίχους τα γαμημένα αλλά εύχομαι και ας εύχονται να μην τα κάνω τραγούδια... Αλλά πως να πληγώσω, δεν μπορώ, μακάρι να μπορούσαν να πληγώσω καμιά φορά, μπας και την γλυτώσω εγώ...Οργισμένος με την βαρεμάρα των ημερών και όλο αυτό το δήθεν ότι πρέπει ντε και καλά να είσαι ευτυχισμένος τα Χριστούγεννα... Όχι βρε μαλάκες δεν νιώθω χαρούμενος αλλά σας γράφω και στα αρχίδια μου....

Μετά από μέρες νιώθω καλά χωρίς να γίνει κάτι το συνταρακτικό... απλά μια διαγραφή. Ξέρεις όχι απλά δεξί κλικ Delete και στον κάδο... βαρβάτη διαγραφή... Shift + Delete και άντε γαμήσου σε τέτοια φάση.

Θέλω να γράψω κάνα τραγουδάκι ρε φίλε, θέλω να βγω έξω, θέλω να γράψω όλο τον κόσμο εκεί που δεν πιάνει μελάνι... και να πω στου πάντες και τα πάντα ΒΡΕ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΤΕ... ΕΓΩ ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ... ΑΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ ΟΚ... ΑΛΛΙΩΣ  ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ...


...εσείς γελάτε γιατί είμαι διαφορετικός,εγώ γελάω γιατί είστε όλοι ίδιοι ! 

ΑΡΧΙΔΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ... 

 

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΕΘΙΞΑ, ΣΟΡΡΥ HΜΟΥΝ ΒΡΩΜΟΣΤΟΜΟΣ... ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΑ.


Posted in , | 2 Comments

Για αυτούς αξίζει να δακρύσω...

Βλέπω τις τελευταίες μέρες άπειρα δάκρυα να χύνονται για τον "βασιλιά" της ποπ και αναρωτιέμαι τι είναι σημαντικότερο η όλη ζωή και διαδρομή κάποιου ή η επαγγελματική του επιτυχία... προσωπικά ούτε δάκρυσα όυτε στεναχωρήθηκα για το θάνατο του Jackson (ούτε χάρηκα φυσικά, ένας άνθρωπος έφυγε...) και ίσως να είμαι κάπος αιρετικός όμως για μένα δάκρυα για αυτούς πρέπει να χύνονται:

Κώστας Γεωργάκης

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970, ο 22χρονος Κερκυραίος φοιτητής Γεωλογίας στην Ιταλία αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο επιβλητικό Μέγαρο των Δόγηδων, στη Γένοβα, σε μια ύψιστη αυτοθυσιαστική διαμαρτυρία κατά της χούντας των συνταγματαρχών, θέλοντας να προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για το σκοτάδι στην Ελλάδα. Ξεχασμένος από τη συλλογική μνήμη.









Πλωτίνος Ροδοκανάκης


Στα 1861 ένας Έλληνας πολιτικός αντιεξουσιαστής, ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ταξιδεύει από την Ευρώπη στο Νέο Κόσμο. Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και στο Βερολίνο, φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής. Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν, τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του Σοσιαλισμού για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια. Στη χώρα αυτή ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές. Την ίδια εποχή, η ιδέα και μόνο ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή αντιμετωπιζόταν στην Ευρώπη με ιερή αγανάκτηση και αποτροπιασμό, αντίθετα από το Μεξικό όπου από αιώνες ίσχυε στους Ινδιάνους η λογική της κοινοτικής γης (Calpuli) την οποία είχαν σφετεριστεί οι μεγαλοκτηματίες.
Ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης παρέμεινε σε όλη του τη ζωή αγωνιστής, συνεπής στις ιδέες του κι έγινε γνωστός ως ο ιδρυτής του μεξικάνικου αναρχισμού και μια από τις σημαντικότερες μορφές του πρώιμου εργατικού κινήματος. Με το έργο του επηρέασε σημαντικά το αγροτικό και το εργατικό κίνημα συντελώντας στην προώθηση μερικών από τους σημαντικότερους κοινωνικούς στόχους του. Οι ιδέες και η δράση του, όπως ήταν φυσικό, σε μια συντηρητική κοινωνία και σε μια εποχή έντονων πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων στο Μεξικό, συνάντησαν πολλές αντιδράσεις. Εκείνος, όμως, ήταν πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των φτωχών και κατατρεγμένων κάνοντας πολεμική στους ισχυρούς αντιπάλους του, που μάχονταν τις πολιτικές του ιδέες, όπως αποδεικνύει η πληθώρα των άρθρων που δημοσίευσε στις εφημερίδες της εποχής.
Το όνομα του Πλωτίνου Ροδοκανάκη θα φωτίζει το όραμα για Ισότητα και Δικαιοσύνη των ξεχασμένων της μεξικανικής γης, δίπλα σ? εκείνο του Εμιλιάνο Ζαπάτα, που παραμένει ο θρυλικός ήρωας των απόκληρων του Μεξικού και που στο όνομά του εξεγείρονται ακόμα και σήμερα οι καταπιεσμένοι.

Μιχάλης Ράπτης Pablo

Ο Μιχάλης Ν. Ράπτης (1911 - 1996) υπήρξε Έλληνας τροτσκιστής, ηγετική μορφή του τροτσκιστικού κινήματος κατά τα πρώτα χρόνια μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός Ελλάδος είναι γνωστός αποκλειστικά με το ψευδώνυμο Μισέλ Πάμπλο. Το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά τον εκτόπισε στη Φολέγανδρο. Υπήρξε εκ των βασικών εισηγητών της αντίληψης ότι οι χώρες του ανατολικού μπλοκ ήταν διαστρεβλωμένα εργατικά κράτη . Επίσης, βλέποντας ότι οι τροτσκιστές παρέμεναν σαφώς μειοψηφική δύναμη εντός της Αριστεράς, υποστήριξε πως θα έπρεπε να δρουν εντός των κυρίαρχων σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών κομμάτων των χωρών τους, ώστε να κερδίζουν κόσμο από τη βάση τους και να τον στρέφουν σε πιο «αριστερή» κατεύθυνση (εισοδισμός).Από το 1963 ο δρόμος του ήταν σχεδόν απόλυτα προσωπικός. Διετέλεσε σύμβουλος του αλγερινού προέδρου Αχμέντ Μπεν Μπελά μέχρι την ανατροπή του από στρατιωτικούς το 1965, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '70 δραστηριοποιήθηκε στη Χιλή του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών (1974) εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου ανέπτυξε πολύ στενή σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου (γνωρίζονταν από τα νεανικά χρόνια τους). Παράλληλα προσπάθησε να επανέλθει στα πράγματα του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος ιδρύοντας την Επαναστατική Μαρξιστική Τάση.

Αλέξανδρος Παναγούλης

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.).Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ε.ΔΗ.Κ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μυνήματα που του αφήναν άγνωστοι κλπ.

Carlos Juliani

Ο Carlos Juliani ήταν ένας Ιταλός ακτιβιστής που πυροβολήθηκε από αστυνομικό στις διαδηλώσεις εναντίον του γκρουπ των 8 ισχυρώτερων κρατών στην Γένοβα το 2008.






Andrew Goodman

Ένας από τους ακτιβιστές υπερασπιστές των φυλετικών δικαιωμάτων που δολοφονήθηκε από μέλη της Ku Klax Klan το 1964 σε διαδηλώσεις στην Φιλαδέλφια.

Ken Saro-Wiwa

Νιγιριανός ακτιβιστής, μέλος της μειονότητας των Ogoni μια φυλής που ζούσε στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου και η οποία αναγκάστηκε σε διωγμό από εταιρίες πετρελαίων οι οποίες μόλυναν με απόβλητα την περιοχή. Στις 21 Μαϊου του 1994 4 ηγετικά μέλη των Ogoni δολοφονούνται, οι κατηγορίες πέφτουν στον Ken Saro ο οποίες τις αρνείται, στήνεται ένα ειδικό δικαστήριο το οποίο του επιβάλει την θανατική ποινή.









Και άλλοι τόσοι οι οποίοι πολέμησαν για ένα καλύτερο μέλλον αλλά κανείς δεν τους θυμάται γιατί δεν έτυχαν της ανάλογης προβολής από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης...

Posted in , | 1 Comment

Για αυτούς αξίζει να δακρύσω...

Βλέπω τις τελευταίες μέρες άπειρα δάκρυα να χύνονται για τον "βασιλιά" της ποπ και αναρωτιέμαι τι είναι σημαντικότερο η όλη ζωή και διαδρομή κάποιου ή η επαγγελματική του επιτυχία... προσωπικά ούτε δάκρυσα όυτε στεναχωρήθηκα για το θάνατο του Jackson (ούτε χάρηκα φυσικά, ένας άνθρωπος έφυγε...) και ίσως να είμαι κάπος αιρετικός όμως για μένα δάκρυα για αυτούς πρέπει να χύνονται:

Κώστας Γεωργάκης

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970, ο 22χρονος Κερκυραίος φοιτητής Γεωλογίας στην Ιταλία αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο επιβλητικό Μέγαρο των Δόγηδων, στη Γένοβα, σε μια ύψιστη αυτοθυσιαστική διαμαρτυρία κατά της χούντας των συνταγματαρχών, θέλοντας να προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για το σκοτάδι στην Ελλάδα. Ξεχασμένος από τη συλλογική μνήμη.









Πλωτίνος Ροδοκανάκης


Στα 1861 ένας Έλληνας πολιτικός αντιεξουσιαστής, ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ταξιδεύει από την Ευρώπη στο Νέο Κόσμο. Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και στο Βερολίνο, φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής. Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν, τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του Σοσιαλισμού για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια. Στη χώρα αυτή ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές. Την ίδια εποχή, η ιδέα και μόνο ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή αντιμετωπιζόταν στην Ευρώπη με ιερή αγανάκτηση και αποτροπιασμό, αντίθετα από το Μεξικό όπου από αιώνες ίσχυε στους Ινδιάνους η λογική της κοινοτικής γης (Calpuli) την οποία είχαν σφετεριστεί οι μεγαλοκτηματίες.
Ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης παρέμεινε σε όλη του τη ζωή αγωνιστής, συνεπής στις ιδέες του κι έγινε γνωστός ως ο ιδρυτής του μεξικάνικου αναρχισμού και μια από τις σημαντικότερες μορφές του πρώιμου εργατικού κινήματος. Με το έργο του επηρέασε σημαντικά το αγροτικό και το εργατικό κίνημα συντελώντας στην προώθηση μερικών από τους σημαντικότερους κοινωνικούς στόχους του. Οι ιδέες και η δράση του, όπως ήταν φυσικό, σε μια συντηρητική κοινωνία και σε μια εποχή έντονων πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων στο Μεξικό, συνάντησαν πολλές αντιδράσεις. Εκείνος, όμως, ήταν πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των φτωχών και κατατρεγμένων κάνοντας πολεμική στους ισχυρούς αντιπάλους του, που μάχονταν τις πολιτικές του ιδέες, όπως αποδεικνύει η πληθώρα των άρθρων που δημοσίευσε στις εφημερίδες της εποχής.
Το όνομα του Πλωτίνου Ροδοκανάκη θα φωτίζει το όραμα για Ισότητα και Δικαιοσύνη των ξεχασμένων της μεξικανικής γης, δίπλα σ? εκείνο του Εμιλιάνο Ζαπάτα, που παραμένει ο θρυλικός ήρωας των απόκληρων του Μεξικού και που στο όνομά του εξεγείρονται ακόμα και σήμερα οι καταπιεσμένοι.

Μιχάλης Ράπτης Pablo

Ο Μιχάλης Ν. Ράπτης (1911 - 1996) υπήρξε Έλληνας τροτσκιστής, ηγετική μορφή του τροτσκιστικού κινήματος κατά τα πρώτα χρόνια μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός Ελλάδος είναι γνωστός αποκλειστικά με το ψευδώνυμο Μισέλ Πάμπλο. Το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά τον εκτόπισε στη Φολέγανδρο. Υπήρξε εκ των βασικών εισηγητών της αντίληψης ότι οι χώρες του ανατολικού μπλοκ ήταν διαστρεβλωμένα εργατικά κράτη . Επίσης, βλέποντας ότι οι τροτσκιστές παρέμεναν σαφώς μειοψηφική δύναμη εντός της Αριστεράς, υποστήριξε πως θα έπρεπε να δρουν εντός των κυρίαρχων σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών κομμάτων των χωρών τους, ώστε να κερδίζουν κόσμο από τη βάση τους και να τον στρέφουν σε πιο «αριστερή» κατεύθυνση (εισοδισμός).Από το 1963 ο δρόμος του ήταν σχεδόν απόλυτα προσωπικός. Διετέλεσε σύμβουλος του αλγερινού προέδρου Αχμέντ Μπεν Μπελά μέχρι την ανατροπή του από στρατιωτικούς το 1965, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '70 δραστηριοποιήθηκε στη Χιλή του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών (1974) εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου ανέπτυξε πολύ στενή σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου (γνωρίζονταν από τα νεανικά χρόνια τους). Παράλληλα προσπάθησε να επανέλθει στα πράγματα του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος ιδρύοντας την Επαναστατική Μαρξιστική Τάση.

Αλέξανδρος Παναγούλης

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.).Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ε.ΔΗ.Κ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μυνήματα που του αφήναν άγνωστοι κλπ.

Carlos Juliani

Ο Carlos Juliani ήταν ένας Ιταλός ακτιβιστής που πυροβολήθηκε από αστυνομικό στις διαδηλώσεις εναντίον του γκρουπ των 8 ισχυρώτερων κρατών στην Γένοβα το 2008.






Andrew Goodman

Ένας από τους ακτιβιστές υπερασπιστές των φυλετικών δικαιωμάτων που δολοφονήθηκε από μέλη της Ku Klax Klan το 1964 σε διαδηλώσεις στην Φιλαδέλφια.

Ken Saro-Wiwa

Νιγιριανός ακτιβιστής, μέλος της μειονότητας των Ogoni μια φυλής που ζούσε στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου και η οποία αναγκάστηκε σε διωγμό από εταιρίες πετρελαίων οι οποίες μόλυναν με απόβλητα την περιοχή. Στις 21 Μαϊου του 1994 4 ηγετικά μέλη των Ogoni δολοφονούνται, οι κατηγορίες πέφτουν στον Ken Saro ο οποίες τις αρνείται, στήνεται ένα ειδικό δικαστήριο το οποίο του επιβάλει την θανατική ποινή.









Και άλλοι τόσοι οι οποίοι πολέμησαν για ένα καλύτερο μέλλον αλλά κανείς δεν τους θυμάται γιατί δεν έτυχαν της ανάλογης προβολής από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης...

Posted in , | 1 Comment

Μέρες γιορτινές...

Pace eggs......................Image by ANDI2..WHIPLASHED AWAY.... via Flickr

Έχω χάσει τα αυγά και τα πασχάλια...και ας είναι Πάσχα. Έ και τι μ' αυτό; H βαρεμάρα μου έχει αναίβει στα ύψη... Ποτέ δεν χώνευα αυτές τις μέρες, τις γιορτινές... Χριστούγεννα, Πάσχα κ.τλ. Κλειστά μαγαζία, γλέντια και ξεφαντώματα χωρίς εμφανή λόγω και σκοπό... και τι μένει τελικά στους περισσότερους; Η θεία κατάνηξη, το πνεύμα το γιορτών...μπα μάλλον κάνα δυο δώρα και κανά δυό περιττά κιλά. Αυτό μένει... Συγνώμη για την μαυρίλα μου αλλά έτσι πιστεύω πως έχουν τα πράγματα. Τώρα κατά τα άλλα βρίσκομαι στο στρουφμοχωρίο και όπως κάθε στρουμφοχωρίο έχει και αυτό τα παράξενα, τα αστεία και τα ωραία του αλλά έχει και τα μυστήρια του. Δεν έχω κάτι άλλο να πω προς το παρών, έγραψα γιατί έπρεπε να γράψω... εδώ μέσα βγάζω τα εσώψυχα μου... άλλωστε είναι τζαμπέ, που να τρέχεις σε ψυχαναλυτές.
Reblog this post [with Zemanta]

Posted in , | Leave a comment

Είναι απλά μια βόλτα?

Ψυχολογικά φορτισμένος, σωματικά κουρασμένος και διανοητικά όχι καθυστερημένος αποφάσησα να γράψω. Διάφορα γεγονότα συμβαίνουν γύρω μου και μου θυμίζουν το πόσο αδύναμος είμαι, το πόσο λίγο μπορώ να επιρεάσω την πραγματικότητα. Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να δεις την πραγμάτικοτητα? Όλα τριγύρω μου μοιάζουν σαν ένα τεράστειο λούνα παρκ, με θαυματοποιούς, γελοτοποιούς... ψεύτικους. Νιώθεις λες και η ζωή είναι σαν μια βόλτα στο τρενάκι του λούνα παρκ. Μόλις ανεβείς νομίζεις πως είναι αληθινό, και σε πάει πάνω κάτω, όπως πάνω και κάτω πάει η ζωή σου. Είναι όμορφα βαμένο και συνιαρισμένο αλλά έχει και στιγμές που παθαίνεις ανατριχίλα όπως ακριβώς και στην ζωή σου. Έχει βαβούρα αλλά έχει και πλάκα για λίγο, όπως ακριβώς και η ζωή σου. Όσοι είναι πάνω στο τρενάκι για ώρα αναρωτιούντε αν είναι αληθινό ή είναι απλά μια βόλτα και κάποια άλλοι σου λένε "Ε μην ανησυχείς δεν θα κρατήσεις για πάντα". Άλλοι πέρνουν ανέμελα την βόλτα και άλλοι κλείνουν τα μάτια και φοβούνται, όπως ακριβώς και στην ζωή τους. Μπορείς να πας το τρενάκι όπου θέλεις; Είναι απλά μια βόλτα; Τι θα πληρώσεις στην χοντρή κυριά στο κισέ,ποιο το τίμημα;

2 αγαπημένα κομμάτια από κάποιους που κάνουν μουσική για το μυαλό.








Posted in , | Leave a comment

H εναρμόνηση με το μηδέν...

Στα 5 σου μισούσες το μηδέν, δεν ήθελες να έχεις μηδέν παιχνίδια...

Στα 10 σου μισούσες το μηδέν,δεν ήθελες να έχεις μηδενικά στους βαθμούς του σχολείου...

Στα 15 σου μισούσες το μηδέν, δεν ήθελες να έχεις μηδέν κοπέλες...

Στα 20 σου μισούσες το μηδέν,δεν ήθελες να έχεις κάνει μηδέν φορές έρωτα...

Άλλα όσο μεγαλώνεις αγαπάς το μηδέν...

Ονειρεύεσαι μηδενικά...

Ζεις με μηδενικά...

Ψηφίζεις μηδενικά...

Ερωτεύσαι μηδενικά...

...Και τελικά γίνεσαι ένα μηδενικό.



Πάρε και μερικά τραγουδάκια.






Posted in , | Leave a comment

Οι άλλοι...


Άλλοι κάνουν σχέσεις με τους υπολογιστές για να βρούνε σχέση αληθινή...
Άλλοι αναζητούν την πιο έξυπνη ατάκα για να βάλουν στο status μα μένει εκεί και όχι στο κεφάλι τους....
Άλλοι συμπληρώνουν την ζωή σε κουίζ multiple choice,λες και είναι τόσο απλή....ψηφιακή...
Άλλοι κάνουν φίλους ψηφιακά σε δίκτυα κοινωνικά με αντικοινωνική συμπεριφορά μα φοβούνται να ανοίξουν κουβέντα ζωντανά...
Άλλοι μπαίνουν σε δωμάτια για να κλειστούν σε δωμάτια ψηφιακά..και αν δεν κατάλαβες δεν πειράζει τελικά...
Άλλοι μιλάνε on-line...μα πια είναι αυτή η γραμμή και τι χωρίζει ή τι ενώνει ρε παιδιά...
Άλλοι δείχνουν τα συναισθήματα τους με emoticons...βάζουν αυτά να γελάσουν για αυτούς...
Άλλοι γράφουν τις σκέψεις τους σε μπλοκ...για να τις μοιραστούν με καμια βάση δεδομένων...

Και εγώ? Κάνω τα περισσότερα από τα παραπάνω...τι ειρωνεία.... Εσύ? Τι κάνεις εσύ?

Posted in , | 1 Comment

Ρεμπέτικο

Αρχικά ξεκίνησα το blog για να γράφω τις σκέψεις μου και αυτές να φεύγουν από μέσα μου, όμως έχει αρχίσει να εξελίσεται σε κάτι περισσότερο από αυτό... πέρασα λοιπόν τις τελευταίες ώρες ψάχνωντας και ακούγωντας κομμάτια που έχουν μείνει στην ιστορία και στην παράδοση του τόπου αυτού. Καλό είναι και εσύ να ψάχνεσαι και να ακούς για να δεις τι πραγματικά σε αρέσει και να μην παίρνεις ότι σου πασάρουν τα ραδίοφωνα ούτε να κατεβάσεις το top-10 των charts του Billboard. Πέρασα τις τελευταίες ώρες παρέα με την Σωτηρία Μπέλου, τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, τον Καζαντζίδη... Ρεμπέτικο. Ξέρω τι σκέφτεσαι... που τους θυμήθηκε τώρα αυτούς... άμα σκέφτηκες κάτι τέτοιο καλύτερα να σταματήσεις την ανάγνωση αυτού του άρθρου εδώ. Ας δούμε μερικά στοιχεία λοιπόν...

Ρεμπέτικη μουσική ή Ρεμπέτικο ονομάζεται το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και απέκτησε την γνώριμη μορφή του, περίπου μέχρι την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Η μουσική αυτή εξελίχθηκε κυρίως στα λιμάνια ελληνικών πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη (τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, το Βόλο) και στη συνέχεια πέρασε και σε άλλα αστικά κέντρα.

Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι στη απαρχή του. Εξελίχθηκε μέσα από την ελληνική μουσική παράδοση, του δημοτικού τραγουδιού και των κλέφτικων από τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Τα πρώτα ρεμπέτικα ακούσματα άρχισαν να σημειώνονται στην Αθήνα στις φυλακές του Μεντρεσέ το 1834 τα λεγόμενα "μουρμούρικα". Την ίδια εκείνη εποχή οι Βαυαροί προσπαθούσαν να εισάγουν στη τότε αθηναϊκή κοινωνία τις καντρίλιες και την πόλκα. Αντίθετα στη πλατεία του Ψυρρή τα μουρμούρικα, και τα σεβνταλήτικα άρχισαν να βρίσκουν ανάπτυξη. Στις αρχές του 1900 τα ρεμπέτικα αποτελούσαν το λαϊκό τραγούδι των φτωχών συνοικιών των κυριοτέρων πόλεων. Μετά το 1922 έγινε μίξη των τραγουδιών μ΄ εκείνα της Μικράς Ασίας και του Βοσπόρου, με έντονη την εμφάνιση του αμανετζίδικου λαϊκού τραγουδιού. Τότε εμφανίζονται και τα περισπούδαστα του είδους Καφέ Αμάν όπου το ρεμπέτικο τραγούδι άρχισε ν΄ αναπτύσσεται ευρύτατα μέχρι το 1936 όταν και απαγορεύτηκαν θεωρούμενα ως τουρκοειδή.

Μερικά τραγούδια από τα αγαπημένα μου από τα οποία μπορείς να αρχίσεις:
  • Το Μινόρε Της Αυγής - Σωτηρία Μπέλλου
  • Ε ντε λα μαγκεν - Σπύρος Ζαγοραίος
  • Τι σήμερα,τι αύριο,τι τώρα - Μαριώ
  • Ησουνα ξυπόλυτη - Οπισθοδρομική κομπανία
  • Γιατί με ξύπνησες πρωί - Στέλιος Καζαντζίδης
  • Πριν το χάραμα μονάχος - Σωτηρία Μπέλλου
  • Μια γυναίκα δύο άντρες - Μαριώ
  • Κάτσε καλά - Λουκάς Νταλάρας
  • Τα ματόκλαδα σου λάμπουν - Γιάννης Πουλόπουλος
  • Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι - Σωτηρία Μπέλου
  • Θα κάνω ντου βρε πονηρί - Βασίλης Τσιτσάνης
  • Καραπιπερίμ - Γλυκερία
  • Εγώ Δεν Έχω Βγάλει Το Σχολείο - Γιώργος Μουφλουζέλης
  • Που Να Βρω Γυναίκα Να Σου Μοιάζει - Απόδυμη Κομπανία
  • Θέλω Να Πάψεις Να Γελάς - Χριστιάνα

Αυτή είναι μια ενδεικτική λίστα, άμα έχεις όρεξη να ψάξεις και αγάπη για την μουσική και άμα είσαι έτοιμος να ανοίξεις τους μουσικούς σου ορίζοντες είμαι σίγουρος ότι θα βρεις κομμάτια που θα τα αγαπήσεις. Ε και αφήστε και κάνα comment...

Posted in , | Leave a comment

Σταυροδρόμι...

Είναι στιγμές στην ζωή του καθενός που πρέπει να πάρει μερικές γαμωαποφάσεις που θα επιρεάσουν αν όχι το απώτερο μέλλον του, τότε σίγουρα το άμεσο. Είναι στιγμές που βρίσκεται κανείς σε ένα σταυροδρόμι και απλά πρέπει να διαλέξει που θα πάει.Αλλοι τραβάνε κάποιο δρόμο στην τύχη και όπου τους βγει,άλλοι βασίζονται στο ένστικτο τους, άλλοι έχουν ζήσει παρόμιες καταστάσεις και απλά ξέρουν που να πάνε και άλλοι το σκέφτονται τόσο που κινδυνεύουν να τους πατήσει και κάνας διερχόμενος... Κατάλαβες τι εννόω αυτά τα διλήματα τριλήματα τετραλήματα που αντιμετωπίζουμε ώρες ώρες και μας βαραίνουν άλλους στην καρδιά άλλους στην τσέπη...κατάλαβες... Καρίερα ή Διασκέδαση... Σχέσεις ή Διάβασμα... κάτι τέτοια δηλαδή... Δεν ξέρω αν βρίσκομαι και εγώ σε κάποιο τέτοιο σταυροδρόμι αλλά νιώθω πως προς τα εκεί βαδίζω... και η πιέση από τις υποχρεώσεις των τελευταίων ημερών με έχει κουράσει..

Υ.Γ.: Την Κυριακή εκπομπή στο ραδιόφωνο...μην την χάσεις ξέρεις.

Πάρε και το τραγουδάκι σου..

  Am G Am
Τι παράξενη κοπέλα είσαι συ
  Am G C
τι μεράκια έχεις και σε βασανίζουν
  Dm G C
ώρα, τώρα το ‘χεις ρίξει στο κρασί | 2x
  G E Am
και τα μάτια σου τα βλέπω να δακρύζουν | 2x
 
Τι μυστήριο κορίτσι είσαι συ
μια σε βλέπω στα μεταξωτά ντυμένη
μια σε βλέπω να τα πίνεις σαν τρελή | 2x
κι από ντύσιμο πολύ κακοφτιαγμένη | 2x
 
Τι παράξενη κοπέλα είσαι συ
δεν μ’ αρέσει η ζωή αυτή που κάνεις
άσε πλέον τις ταβέρνες το κρασί | 2x
σου το λέω πως στην ψάθα θα πεθάνεις | 2x

Posted in , | Leave a comment

Αξία έχει να νιώθεις....όχι να νομίζεις!

Με έχουν πιάσει πάλι τα περίεργα μου... είχα και μέρες να σου γράψω και να που φτάσαμε... ε και τι ρε επειδή σε έχω εδώ να στέκεσαι και να διαβάζει όλος ο πλανήτης τα μυστικά μου νομίζεις ότι θα σε έχω πάνω από το κεφάλι μου ρε κωλομπλοκάκι... δεν έχει σημασία ρε τι νομίζεις, τι νιώθεις έχει σημασία. Η βαρεμάρα έχει αγγίξει limit up σε περίοδο στύσης, ουπς κρίσης ήθελα να πω... Η εξεταστική μου έχει κάψει 3.742 εγκεφαλικά κύτταρα και αύριο προβλέπεται μια δύσκολη μέρα... Η έλειψη του αδερφού μου είναι πλέον πέρα για πέρα αισθητή... ουφ με έχει αναστατώσει αυτό το πλασματάκι. Διάφορες σκέψεις με γυροφέρνουν και δεν λένε να ηρεμήσουν. Ακόμα έχω στο μυαλό μου τους στίχους του Τάσου Σαμαρτζή, "Δεν ζούμε μ' ό,τι έχουμε.. παρά μ' αυτό που λείπει. Στα πιο μεγάλα γλέντια μας.. μας κυβερνά η λύπη..." Ουφ βαρεμάρα βαρεμάρα βαρεμάρα... Λοιπόν να τι σου έχω για σήμερα, τα καλύτερα συνθήματα που έχω διαβάσει, δει ή ακούσει...ένα top 10.

1.Ξυπνήστε όσους κοιμούνται, αφήστε ήσυχους όσους ονειρεύονται.

2."Σύνταξη στα 18.. θητεία στα 100"

3."Τι αδικία είναι αυτή, εσύ είσαι όλα αυτά και εγώ απλά ένα χελονονιντζάκι"

4."Δε μας λείπει χρόνος για να ψωνίσουμε,μας λείπει χρόνος για να ζήσουμε"

5."Μην σκοτώνετε τα κουνούπια... άλλοι σας πίνουν το αίμα!!!"

6."Η ζωή μωρό μου δεν έχει GPS"

7."Ένχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή"

8."Οι τοίχοι έχουν αφτιά και τα αφτιά σας τοίχους."

9."O πατέρας σου σου έδωσε το ζην, και ο πιτσαδόρος το ευ-ζην"

10."Αν η πορνογραφία μπορούσε να ικανοποιήσει τη σεξουαλική στέρηση, τότε θα
δίναμε βιβλία μαγειρικής στους πεινασμένους."

Πάρε και ένα τραγουδάκι και άσε και κάνα σχόλιο αναγνώστη μου, αφού διαβάζεις που διαβάζεις τις αρλούμπες που γράφω.



Posted in , | Leave a comment

Μερικές γραμμές...


Δεν ξέρω τι να γράψω απλά ήθελα να γράψω. Να συραφιάσω έτσι μερικές γραμμές. Κουρασμένος μέχρια αηδίας με τις ασκήσεις στην Μαθηματική Λογική και τις Στοχαστικές... αλλά ξέρεις εγώ προτιμώ να φαντάζομαι... δεν μπορώ να στοχάζομαι λογικά. Άντε να περάσει και αυτό το διάστημα να ηρεμήσουμε με τις ριμάδες τις εξετάσεις. Από τότε που ήρθα σε αυτό το κόσμο εξετάσεις με θυμάμαι να δίνω... έτσι όπως πάει η κατάσταση πρώτα θα δίνεις εξετάσεις και μετά θα πίνεις γάλα και θα μαθαίνεις να περπατάς. Γάματα... Τι έχω να σου πω για τα τελευταία τώρα... Λοιπόν. Ενώ όλη η ανθρωπώτητα περιμένει από τον Χουσεϊν (Ομπάμα) να δώσει την λύση στα προβλήματα της, στην Ελλαδίτσα μας οι αγρότες με τα τρακτέρ των χιλιάδων ευρώ βγήκαν για την καθιερωμένη διαμαρτυρία του που εκβιάζει το κοινωνικό σύνολο, Κωστάκης και Γιωργάκης ξίνονται, η πατσαβομούρη δεν λέει να αλλάξει κασσέτα και ο cool Alexis είναι έτοιμος να κατεβάσει κουκουλοφόρους στον κάμπο να καλλιεργήσουν "ελαφρά"... Γάματα και αυτά. 

Υ.Γ.: Ξέρω τα τελευταία άρθρα ούτε λυρισμό έχουν ούτε ποιητικά είναι αλλά ρε αδερφέ άμα θες να διαβάσει Ρίτσο διάβασε τον ορίτζιναλ όχι τον γιαλατζί.

Υ.Γ.2: Μετά τις εξετάσεις σου έχω τραγουδάκια...πολλά τραγουδάκια...

Μερικά τραγουδία από ένα γκρουπ που δεν έβγαλε ποτέ δίσκο, γιατί τα καλύτερα κομμάτια δεν φτάνουν ποτέ στα αυτία μας...δυστυχώς.

Posted in , | Leave a comment

Δες πως μας μπήκε

Έ είχα καιρό να γράψω, γιορτές φαϊ και σχόλη με άφησαν λίγο πίσω... Γιορτές, τι γιορτές ρε πούστη εδώ ο κόσμος καίγεται και το ...χτενίζεται. Σόρρυ για τις εκφράσεις αδερφέ αλλά τα παίρνω, έρχεται ο άλλος και μου λέει χρόνια πολλά και τα ρέστα, δεν βλέπεις ρε τι γίνεται γύρω σου από το κακό στο χειρότερο πάμε, αν δεν ζήσει ο πλανήτης που να ζήσω εγώ. Και ενώ εδώ στο στρουμφοχωρίο μας (ναι την Ελλαδίτσα λέω) γιορτάζαμε με βεγκαλικά και πυροτεχνήματα χαρές και πανυγήρια λίγα χιλιόμετρα μακριά οι Ισραηλινοί φρόντισαν να κάνουν την νύχτα μέρα με τα δικά τους βεγγαλίκα. Σκοτώνουν όχι μόνο ψυχές αλλά και όνειρα, και εσύ μου λες χρόνια πολλά σαν να είναι ευχή, ρωτάς ρε για πόσα χρόνια θα μπορώ να τα βλέπω αυτά, και στο καπάκι μου λες και καλή χρονιά, τι καλή χρονιά ρε, δες πως μας μπήκε...




Song of the day : Palestine - Listen to my story



και μερικά στιχάκια...


Στίχοι: Παύλος Σιδηρόπουλος


Είναι μέρες που πατάω γερά
είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά
μα μέσα σε είκοσι λεπτά
σ' είδα να με μισείς,
σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω

Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή
στην κρίση σου αλύπητα αφημένη
και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή
σε σένανε μονάχα αφοσιωμένη

Είμαστε μόνοι εγώ και συ
κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη
σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ
είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμμένη

Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά
διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
σ' ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά
το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά, με μια καρδιά και μια παντιέρα
είν' η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς
μας λες πως την ελέγχεις
πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί

Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή
αγάπη μεταχείριση στα μέτρα τα δικά της
είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή
θανάτου άγγελος σωματοφύλακάς της

Μα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά
μα είναι κλειστά τα περιθώριά της
και είναι αυτή, μονάχα αυτή
και δεν μπορεί κανένας, μα κανείς να την χορτάσει

Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή
κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή

Posted in , | Leave a comment

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.