Ψυχολογικά φορτισμένος, σωματικά κουρασμένος και διανοητικά όχι καθυστερημένος αποφάσησα να γράψω. Διάφορα γεγονότα συμβαίνουν γύρω μου και μου θυμίζουν το πόσο αδύναμος είμαι, το πόσο λίγο μπορώ να επιρεάσω την πραγματικότητα. Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να δεις την πραγμάτικοτητα? Όλα τριγύρω μου μοιάζουν σαν ένα τεράστειο λούνα παρκ, με θαυματοποιούς, γελοτοποιούς... ψεύτικους. Νιώθεις λες και η ζωή είναι σαν μια βόλτα στο τρενάκι του λούνα παρκ. Μόλις ανεβείς νομίζεις πως είναι αληθινό, και σε πάει πάνω κάτω, όπως πάνω και κάτω πάει η ζωή σου. Είναι όμορφα βαμένο και συνιαρισμένο αλλά έχει και στιγμές που παθαίνεις ανατριχίλα όπως ακριβώς και στην ζωή σου. Έχει βαβούρα αλλά έχει και πλάκα για λίγο, όπως ακριβώς και η ζωή σου. Όσοι είναι πάνω στο τρενάκι για ώρα αναρωτιούντε αν είναι αληθινό ή είναι απλά μια βόλτα και κάποια άλλοι σου λένε "Ε μην ανησυχείς δεν θα κρατήσεις για πάντα". Άλλοι πέρνουν ανέμελα την βόλτα και άλλοι κλείνουν τα μάτια και φοβούνται, όπως ακριβώς και στην ζωή τους. Μπορείς να πας το τρενάκι όπου θέλεις; Είναι απλά μια βόλτα; Τι θα πληρώσεις στην χοντρή κυριά στο κισέ,ποιο το τίμημα;2 αγαπημένα κομμάτια από κάποιους που κάνουν μουσική για το μυαλό.
