Τελευταίο άρθρο για αυτό το χρόνο από την μικρογωνίτσα μου... Αύριο δεν θα πάω στο λιμάνι για την καθημερινή μου βόλτα αλλά για να πάρω το σαπιοκάραβο να φύγω. Κάθε φορά που φεύγω ένα παράξενο συναίσθημα με πνίγει. Τόσες μέρες το μόνο που σκέφτομαι είναι το πότε θα φύγω και όταν έρχεται αυτή η ώρα τα πράματα αλλάζουν... με πιάνει μια θλίψη... λες να έγινε μέρος της καρδιάς μου εδώ χάμω; Ίσως. Πατρίδα μας άλλωστε είναι εκεί που υπάρχουν πράματα που αγαπάμε, και όσο να πεις υπάρχουν μερικά πράματα που γουστάρει η ψυχούλα μου εδωπέρα. "Θέλω να φύγω από εδώ και το πασχίζω μα κάθε φορά στα ίδια κατηφορίζω". Λίγο η θάλασσα, λίγο η παρέα έγω κολλήσει εδώ. Άλλωστε δεν ζω εξ ορίσμου εδώ αναγκάστηκα να αγαπήσω αυτό το μέρος, αναγκάστηκα να ξεθυμάνω τις ανασφάλιες μου και τα γούστα μου και να συμβιβαστώ με την κατάσταση. Φεύγω να δω τον αδερφό μου τα αδέρφια μου (τι είπα ε; τα φιλαράκια μου εννοώ) και μια κοπελιά. Ο καθένας αλλίως ρίχνει τα φύλλα του, και εγώ έχω μάθει να τα ρίχνω χωρίς πολύ πολύ σκέψη... τι σημαίνει αυτό τώρα θα μου πεις. Αυτό το κρατάω για μένα μην τα μαθαίνεις και όλα. 
Με λίγα ρούχα στην βαλίτσα, μπόλικα βιβλία (έρχεται εξεταστίκη γαμώ την τύχη μου), μια κιθάρα στον ώμο και μπόλικη λησμονιά αφήνω το Καρλόβασι και για φέτος... Πόσες φορές ακόμα θα το αποχαιρετίσω; Πότε θα το αποχαιρετίσω για τελευταία φορά; Τέλος για απόψε... τα λέμε από Γιαννιτσά κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα... Η παράξενη γεύση του αποχαιρετισμού θα έχει φτάσει στο λαιμό μου ως τότε...
Υ.Γ.:Φωτογραφίες από Καρλόβασι δικές μου.
Με λίγα ρούχα στην βαλίτσα, μπόλικα βιβλία (έρχεται εξεταστίκη γαμώ την τύχη μου), μια κιθάρα στον ώμο και μπόλικη λησμονιά αφήνω το Καρλόβασι και για φέτος... Πόσες φορές ακόμα θα το αποχαιρετίσω; Πότε θα το αποχαιρετίσω για τελευταία φορά; Τέλος για απόψε... τα λέμε από Γιαννιτσά κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα... Η παράξενη γεύση του αποχαιρετισμού θα έχει φτάσει στο λαιμό μου ως τότε...Υ.Γ.:Φωτογραφίες από Καρλόβασι δικές μου.
Song of the Day: Active Member - Μια ώρα αρχύτερα
Και κάπου εδώ στου καιρού μας το μεγάλο χαμό
που άλλοι διαλέγουν το ρέμα κι άλλοι βουτάν στον γκρεμό,
θηλιά στο λαιμό μόνος μου δε βάζω
παίρνω κουράγιο και στ’ απόμερα γιορτάζω.
Δεν έχω μία μα δε μ’ έχουνε και δανεισμένο
και τραγουδάω με κάθε φρεσκοαπολυμένο,
δε με νοιάζει ό,τι κι αν γίνει στου ραγιά το κλουβί
στ’ αρχίδια μου αν ήρθε κι εδώ το MTV.
Μακριά από μας – κι ούτε αγαπημένοι
έτσι κι αλλιώς τους τρέφουν οι αποβλακωμένοι.
Την ψυχούλα μας δε στέλνουμε κέρασμα
στα λαμόγια που τρων το καταπέτασμα.
Άκου και τ’ άλλο, ο θείος Σαμ μου αρνήθηκε την βίζα
για να χτυπήσει το κακό λέει από τη ρίζα
πάνω που παιζόταν το στημένο μαύρο θαύμα
στ’ αρχίδια μας που βγήκε ο Ομπάμα.
Μα πήραμε επιτέλους τα χαμπάρια μας
και με τα χέρια μας θα βγάλουμε τα μάτια μας
όσο λιγότεροι πελάτες και καλύτερα
να ξαλαφρώσουμε μια ώρα αρχύτερα.
Κάπου εδώ θα το γλεντήσω κι άλλο δεν θα το βουλώσω
όπως θέλω θα το ζήσω, δε γουστάρω να πληρώσω
Δε με νοιάζει αν νικήσω ούτε κι αν το μετανιώσω
ας το μετανιώσω μια ώρα αρχύτερα.
Μες στα μούτρα θα τους φτύσω έτσι για να τους γειώσω
κι αν μιλήσουν θα γυρίσω με κλωτσιές να τους λαδώσω
κι αν ούτε έτσι τους φοβίσω φτάνει που θα ξαλαφρώσω
θα ξαλαφρώσω μια ώρα αρχύτερα...
Τραβάω τη φάτσα μου και την ψυχή μου από τη μόστρα,
την τηλεόραση λέω να κάνω απλώστρα
ν’ αφήνω πάνω τα βρεγμένα σώβρακά μου
να ξεκουράσω και λιγάκι την κυρά μου.
Δε θα βάλω πετρέλαιο κι ας με φάει το κρύο,
το κινητό μου είναι στον πάτο στο ενυδρείο
δεν θα πληρώσω τη ΔΕΗ κι ας μου κόψουν το ρεύμα
τα νύχια μου θα τρώω για γεύμα.
Θα παραδώσω στο υπουργείο τις πινακίδες
και θα σκουπίζομαι με παλιές εφημερίδες
με δικές μου συνεντεύξεις απ’ το αρχείο
τώρα που στο λάλημα την έκανα λαχείο.
Στα super market θα πηγαίνω χωρίς λεφτά στην τσέπη
και στο φεύγα θα γελάω στην κάμερά που με βλέπει.
Θα δίνω μόνο ακάλυπτες επιταγές
και θα περάσω απ’ όλες σας τις φυλακές.
Δημόσιος κίνδυνος κηρύσσομαι κι επίσημα
κι έχω ένα πρόβειο για κάθε ηχοσύστημα.
Για κάθε μπάτσο έχω δώρο ένα δερμάτινο στριγκάκι
και για κάθε βουλευτή ένα κεράκι.
Θ’ απέχω πάλι κι απ’ αυτές τις εκλογές,
θα ενεργοποιήσω όλες μου τις φραγές
κι απ’ το ξαλάφρωμα αυτό θα ’μαι καλύτερα
κι ας πάω στο διάολο μια ώρα αρχύτερα.
