Η αγάπη αυτή είναι διαδικτυακή, το απαιτεί η εποχή...

Περίεργα ξύπνησα (δεν ξύπνησα) και σήμερα... ούτε ο πρωινός περίπατος ούτε τα 8 χιλιόμετρα στο ποδήλατο ήταν αρκετά για τονώσουν τα βαριεστημένα κύτταρα μου... Ξαφνικά ξύπνησα στις 5, και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες τον ουρανό... χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Σε κάποια φάση νόμιζα ότι με είδα στον ύπνο μου να βάφω με stencil την δημαρχία... κάτι σε μετενσάρκωση του Bansky στο πιο τοπικό. 



Η μέρα προβλέπεται άτονη (πιο και από την Άννα Δρούζα) ως το βράδυ... εκεί όλα παίζονται... προβλέπω μεγάλες δόσεις αμηχανίας. Ευτυχώς η κιθάρα μου καταπολεμά τις δόσεις ενδοφλέβιας βαρεμάρας που μου έχει χορηγήσει το καλοκαίρι, και έμεινε αρκετό ακόμα... αλλά για να σου πω την αλήθεια την γουστάρω αυτή την βαρεμάρα.


Όσο υπάρχει αλκοόλ και θρησκεία μπορούμε να ελπίζουμε, αν και συνήθως σουρώνω με το θυμιατήρι και μιλώ με το θεό μόνο μεθυσμένος... για κάποια δευτερόλεπτα ή για κάτι λιγότερο. ¨Έτσι και αλλιώς τα πιο όμορφα δεν τα είπαμε (ήπιαμε) ακόμα, κάτι σαν τον επόμενο έρωτα που θα ζήσουμε πριν το μεθεπόμενο και πάει λέγοντας... σαν ατέρμονος βρόχος for ή μαθηματική απόδειξη με επαγωγή. Όπου n ίσον νέος έρωτας, απέδειξε τώρα την ματαιότητα για n+1. Θέλω μια φορά να με πλησιάσει μια κνίτισα και αντί για να μου δώσει το γνωστό φυλλάδιο (που σημειωτέον θα έπρεπε να βγαίνει σε πάπυρο μιας και περιέχει απαρχαιομένες απόψεις) να μου πει σαν γύφτισσα "Δώσε μου το χέρι σου να σου πω το μέλλον" και να γράψει μέσα το τηλέφωνο της... απλά και όμορφα. Όχι θα ξενέρωνα ξέχνα το. Τα πουλιά κελαηδάνε, ο ήχος του αέρα που περνά μέσα από τα δέντρα...μπλα μπλα μπλα... έλα, άσε τις μαλακίες, δεν είμαστε για τέτοια, και αν μας πιάνουνε οφείλουμε να τα ξεχνάμε, μέχρι να τα ζήσουμε ενδόμυχα.



Όταν μου μιλάς στο chat μίλα ευθέως, είναι μικρή η ζωή για να την σπαταλήσω πληκτρολογώντας τυπικότητες. Απλά τα πράγματα: Άμα βάλω δυο περιστέρια να φιλιούνται και σε κάνω tag τι θα κάνεις; Θα κοκκινίσεις! Για αυτό σου λέω γάμησε το, έχεις ερωτευτεί τον βενζίνα της γειτονιάς σου δεν έχεις καιρό για τέτοια. Σήμερα λέω να ξυριστώ, ίσως αλλάξεις άποψη, αν σου γράψω και κάνα γλυκανάλατο τραγουδάκι θα σε έχω τυλίξει στα σίγουρα... μέχρι να μεθύσω και να πω πραγματικά τι νιώθω. Ελπίζω να σε πετύχω κάπου έχοντας έτοιμη κάποια ατάκα για να σε πλησιάσω, εκτός και αν είσαι πραγματικά αρκετά καλή ώστε να είμαι ο εαυτός μου...


Soundtrack of the morning:






Posted in . Bookmark the permalink. RSS feed for this post.

3 Responses to Η αγάπη αυτή είναι διαδικτυακή, το απαιτεί η εποχή...

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.