Καλό μήνα... στο αύγουστο με βάρκα την ηλιαχτίδα. Η χτεσινή μέρα τσούλησε καλύτερα από όσο έλπιζα. Η διάθεση μου όλος παραδόξως είναι σε υψηλά επίπεδα, έχει ξεχάσει το ρυθμό καρδιογραφήματος που είχε παλαιότερα, πότε με τα πάνω της πότε με τα κάτω της, πότε με τα πολύ κάτω της. Τελευταίος χωρίς προφανή λόγο έχω κέφια, καλοκαίρι γαρ. Η φλωριά της χτεσινής μέρας ήταν ότι φοβήθηκα να ανακατέψω κρασί με μπύρα και μοχίτο.... και έτσι γύρισα σπίτι νιώθοντας ότι είμαι δύο ποτά πίσω. Από την άλλη γύρισα σπίτι... και ίσως θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος απλά και με αυτό. Αλλά και τι να έπινα, η μπύρα χωρίς αλκοόλ είναι πιο άθλια και από το να ακούς το αγαπημένο σου κομμάτι στο ράδιο με παράσιτα.Η ατυχία της ημέρας φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, ένα χαμένο 16μέτρο... ίσως επειδή η πλεχτή ομοιοκαταληξία δεν κυλούσε καλά αποφάσισε ο 2χρονος αδερφός μου να τις πετάξει λίγο νερό πάνω, για να κυλήσει σαν νερό.
Από το πρωί έχει σφηνώσει στο κεφάλι μου μια φράση του Καζαντζάκη: 'Ότι δεν συνέβη ποτέ είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά...'. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι επί τούτου, απλά το σκέφτομαι συνεχώς, με πιάνουν κάτι τέτοιες μανίες ενίοτε. Μεγάλοι συγγραφείς, μεγάλοι ποιητές, μεγάλοι ερμηνευτές... σπάνια ταυτίζομαι ή έστω θαυμάζω κάποιον (τουλάχιστον σε υπέρτατο βαθμό). Πάντοτε γούσταρα κάτι περιθωριακούς τύπους ή έστω κάποιους που μπορούν να αποστασιοποιούνται από την μάζα όσο μπορούν... ή όσο τους επιτρέπουν. Ένα σπίτι για να γεννηθείς,ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις,ένας στίχος για να κρυφτείς,ένας κόσμος για να πεθάνεις. Τα τελευταία μου αποκτήματα ένα 7" ίντσο βινύλιο ενός φίλου από το Πέραμα και ένα cd ενός τύπου από το Seattle.
Το καλοκαίρι κυλάει εξαιρετικά δημιουργικά, μέχρι και στα εγγλέζικα, έγραψα κομμάτι χωρίς βέβαια να είμαι σίγουρος για την συντακτική ορθότητα του όλου εγχειρήματος αλλά έτσι και αλλιώς πότε δεν είμαι σίγουρος για τίποτα. Πιάνω τον εαυτό μου να ερωτεύεται με περίσσια ευκολία, τύπισσες σε καφετέριες, punk τραγούδια, βόλτες σε πάρκα, συνομιλίες σε chat, γιαουρτάκια με χαμηλά λιπαρά, ψηφιακούς δίσκους, διαδρομές με το αμάξι... Καλό λέω ότι είναι. Είδα μια τύπισσα με ένα παγωτό γρανίτα, αυτό που σπρώχνεις γλύφεις μετά πέφτει μέσα μετά ξανασπρώχνεις ξαναγλύφεις μετά ξαναπέφτει μέσα κ.λπ... ήταν πολύ σέξι, ή έστω η Algida την έκανε να δείχνει πιο σέξι. Στην εποχή του καταναλωτισμού ένα προϊόν βοηθάει στα πάντα... Επίσης είδα τεράστιες ουρές έξω από βενζινάδικα, ούτε η Umma Therman να έβαζε βενζίνη δεν θα κάνανε έτσι... το κακό είναι ότι λίγες έχουν δίπλωμα στην ηλικία μου και έτσι οι γνωριμίες που κάνεις περιμένοντας στην ουρά κάνα 2ώρο μπορούν να σε βοηθήσουν μόνο για να βρεις καρέκλα για μπιρίμπα στα καπή. Στοχάσου και αρκεί!
Ελπίζω να σε πετύχω κάποια στιγμή έξω... θα έρθω να σου μιλήσω, τα είπαμε αυτά. Το χρωστάω σε μένα και στον Καζαντζάκη...
Υ.Γ.: To απόγευμα σου έχω ωραίο αρθράκι για ταινίες, stay tuned.
Υ.Γ.: To απόγευμα σου έχω ωραίο αρθράκι για ταινίες, stay tuned.
Soundtrack of the day:
