Και να που φτάσαμε αισίως 23 Αυγούστους μετά... Πάντα είχα μια ντροπαλότητα και ας μην το έδειχνα, ποτέ δεν ήμουν ιδιαιτέρως κοινωνικός, πάντα εσωστρεφής και ντροπαλός. Για να μην παλατζάρεις πέρα δώθε ορίζεις τις ντροπές σου ώστε να μπορέσεις να ζήσεις ήσυχος το όνειρο σου, να καθορίσεις τα όμορφα και να ζεις ήρεμα τα μυστικά σου. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι ακόμα και στην κοιλιά της μάνας μου μπορεί να είχα ανασφάλειες για το αν θα έπρεπε να βγω παραέξω... ίσως ο γιατρός να είπε "Έλα, καλός είσαι, Τράβα!" και έτσι να βγήκα, ποιος ξέρει.
Το 1987, τότε που πήραμε το ευρωπαϊκό στο μπάσκετ... η μάνα μου λέει ότι ήταν έγκυος και χοροπηδούσε με εμένα στην κοιλιά όταν έβαζε ο Καμπούρης τις βολές για το 103-101. 23 χρόνια μετά η αίσθηση της μνήμης με οδηγεί σε κάθε βήμα, οι ιστορίες τις γιαγιάς, τα γιατροσόφια από τις θείες, το βλέμμα της μάνας μου και οι λίγες κουβέντες του πατέρα μου μου έχουν εμποτιστεί βαθιά μέσα και ενδόμυχος καθορίζουν κάθε πράξη στη ζωή μου.
Τι να θυμηθείς και τι να αφήσεις...
Ώρες ώρες φαντάζομαι τα 23 χρόνια αυτά σαν μια γιορτή, και αναρωτιέμαι αν κάλεσα τους σωστούς ανθρώπους, αν ξέχασα κάποιον, αν προσκάλεσα κάποιον που δεν έπρεπε και τι στο διάολο soundtrack να βάλω... αλλά δεν είναι και να το πολυφιλοσοφίσουμε το θέμα, απλά πορευόμαστε με ότι μας έρθει στο δρόμο, θα τα καταφέρουμε ή όχι το τέλος του ταξιδιού θα δείξει, οφείλουμε να προσπαθούμε για το καλό, να ονειρευόμαστε το καλύτερο και να προσευχόμαστε στον όποιο θεό μας για το βέλτιστο.
Άλλες φορές φαντάζομαι τα 23 χρόνια αυτά σαν θάλασσά, άλλες φορές πάτωνα και άλλες ήμουνα στα βάθια, άλλες φορές υπήρχε ηρεμία και άλλες φουρτούνα και δεν ξέρω που θα με ξεμπαρκάρει το κύμα.
Καμιά φορά παραλογίζομαι με τους γύρω μου και θέλω να ζητήσω ένα συγνώμη για αυτό. Για αυτούς που με ανέχονται τόσα χρόνια ή με ανεχθήκανε σε κάποια στάση της ζωής μου. Σας αγαπάω όλους και ας σας έβρισα κάποτε. Θα το δείτε στα μούτρα μου...
Οι τελευταίοι Άυγουστοι της ζωής μου ήταν σημαδιακοί... αποτελέσματα πανελλαδικών, η γέννηση του αδερφού μου και 3-4 έρωτες, όλα Αύγουστο. Περίεργα πράγματα.
Μερικές φορές τα λόγια μας κάνουν κύκλους ή σπείρες καλύτερα και έρχονται και μας συναντούν και λένε "Στα έλεγα εγώ μαλάκα..." αλλά αν με ρωτήσεις γιατί μετανιώνω για όλα αυτά τα χρόνια και πια λόγια μου ήρθαν και με βρήκαν θα σου πω πως δεν μετανιώνω για τίποτα όχι σαν ένδειξη αλαζονείας, λάθη έχω κάνει άπειρα αλλά πάντοτε ενεργούσα ανυπάκουα αυθόρμητα ή καθόμουν στην γωνιά και σώπαινα, απλά δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί αν μετάνιωνα θα έπρεπε να γυρίζω πίσω και να διορθώνω πράγματα και τα πισογυρίσματα δεν είναι του στυλ μου.
Διαβάσαμε, μάθαμε, παίξαμε μπάλα, τραγουδήσαμε, φωνάξαμε στο γήπεδο, τα ήπιαμε, τα είπαμε, γελάσαμε, κλάψαμε, ερωτευτήκαμε , κάναμε έρωτα... Σε ευχαριστώ, όπου και αν ήσουν.
Το μόνο που θέλω να κρατήσω είναι αγάπη και ανθρώπινες σχέσεις, αντίσταση σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Θέλω να κρατήσω αλήθειες, μάτια καθαρά, εμπιστοσύνη, ένα άγγιγμα στο ώμο, ένα φιλί στο μάγουλο, ένα αστείο... Η αγάπη τελειώνει όταν δεν βρίσκεις τίποτα αστείο να πεις, η ζωή τελειώνει όταν δεν έχει τίποτα αστείο να ζήσεις.
