Αβρααμάκης

Περισσότερο από το ότι δεν έχουμε τίποτα να πούμε ουσιαστικό με σκοτώνει αυτό το "Ε" στην αρχή κάθε απάντησης. Αυτό το "Ε" που σημαίνει "Δεν βαριέσαι..." . Μας θυμάμαι να κάνουμε αταξίες μέσα στην τάξη, να παίζουμε μπάλα σε αλάνες, να κυνηγάμε περιστέρια ή να κλέβουμε φρούτα από τα χωράφια... Μας θυμάμαι καλοκαίρια να ξενυχτάμε σε πάρκα, να γυρίζουμε βόλτες με το αμάξι με ελάχιστη βενζίνη και κανένα προορισμό... Μας θυμάμαι να πηγαίνουμε θάλασσα με το ΚΤΕΛ, να τραγουδάμε στην γαλαρία κάποιου λεωφορείου μιας σχολικής εκδρομής, να γράφουμε συνθήματα σε τοίχους... Να μιλάμε ώρες για μουσική, κορίτσια, μπάλα...Μας θυμάμαι στο ATARI και στο Nintendo βροχερές μέρες... Σε γιορτές να μαζευόμαστε σε κάποια ταβέρνα και τα Χριστούγεννα να μαζεύουμε λεφτά ώστε να πάρουμε βεγγαλικά... Θυμάμαι να μαζεύουμε χαρτάκια Panini ή να παίζουμε υπερατού... Να μιλάμε για τον Τσουμαρού και τον Σογκόκου... Να τριγυρνάμε στα ερασιτεχνικά και να κάνουμε κερκίδα βρίζοντας κάποιο διαιτητή, κάποιον επόπτη, κάποιο αντίπαλο... Θυμάμαι με πια τα είχες 6ή δημοτικού, πια γούσταρες στο γυμνάσιο και για πια έκανες το πρώτο σου τσιγάρο... Με σκότωσε αυτό το "Ε"...

Soundtrack of the day:



The Smiths - Bigmouth Strikes Again

Rosebleed - Until Next Time 

Fat Freddy's Drop - Cay's Crays (Digital Mystikz Remix)

Placebo - Where is my mind

I Monster - A Sucker For Your Sound

και ένα τελευταίο για σένα που φοβάμαι μην σε χάσω, τώρα που σε βρήκα:

Μπλε - Φοβάμαι