Αβρααμάκης

Ξύπνησα κάπως περίεργα, φόρεσα μια μπλούζα στα γρήγορα και άρχισα να γράφω. Έτσι κάπως προέκυψε το παρακάτω. Η φωνή είναι ψιλοχάλια, αλλά πρωί πρωί και κρυωμένος τι περίμενες...



Στην τάξη θέλω να κάτσω στα πίσω
θρανία να μπορώ αμαρτίες να κρύψω
Στο λεωφορείο να κάτσω μπροστά
να χαζεύω την θέα, να βλέπω βουνά
Στο δρόμο θέλω να κάτσω στην μέση
να βάζω εμπόδια σε όποιον μ'αρέσει
και όταν έρθει η ώρα να φύγω
στα άστρα ανάμεσα να είμαι για λίγο


<---------Ρεφρέν---------------->


Μα έτσι είναι η ζωή...
Ψάχνεις την θέση σου...
Και εύχεσαι να μην είναι καπαρωμένη....


Ψάχνεις συντεταγμένες...
Να βρεις την θέση σου...
Και εύχεσαι να μην είναι καπαρωμένη....


<------------------------>


Στην καρδιά σου μέσα εκεί
να κάτσω για λίγο αν το θέλεις και εσύ
τους φόβους σου όμως να βγάλεις απ'έξω
για να μπορώ και εγώ να αντέξω
Μην ψάχνεις θέση να βρεις για τα χρήματα
αυτά είναι όνειρα ψεύτοφτιασίδωτα
Άνοιξε χώρο στον δίπλανο σου
αυτό στο τέλος θα'ναι για καλό σου