Μέτα από 20 λεπτά έφτασα στον Ιανό. Βιβλία, παντού, σε πάγκους, ράφια και χέρια. Φαντασία, ποιήση, ξένη λογοτεχνία, κλασσική συγγραφείς, δοκίμια, επιστημονικά. Άρχισαν να μου γεννιούντε περίεργες ερωτήσεις μέσα μου “Ποιο είναι το κατάλληλο ανάγνωσμα για το λεωφορείο;, το μετρό;, όταν είσαι μόνος;, όταν είσαι λυπημένος;, όταν είσαι χαρούμενος;, μήπως δεν πρέπει να διαβάζεις όταν είσαι ευτυχισμένμος;”
Μια κυρία μπροστά μου πήρε μια ανθολογιά Ιάπωνων ποιητών, ο κύριος με το καπέλο ενδιαφερόταν για ιστορικά βιβλία περί των βαλκανικών πόλεων και η κοπέλιτσα, πιθανότατα φοιτήτρια της νομικής έψαχνε κάποιο ανάλαφρο ερωτικόν μυθιστόρημα να ξεφύγει από το Νόμο 241521 άρθρο 342582 του ποινικού κώδικα.
Άρχισα να πιάνω τα βιβλιά και να τα μυρίζω, άλλοι ξεφυλλίζουν τα βιβλία, εγώ τα μυρίζω. Μπορείς να καταλάβεις από την μυρωδιά πόσο αγάπη έδωσε σε αυτά ο εκδότης. Πήρα τα 3 βιβλία του Μπουκόφσκι. Μύριζαν ωραία. Βρωμούσαν ποιήση.
-Δεν γράφω για να σώσω το κόσμο, γράφω για να σώσω εμένα.