Είπα να γράφω ένα άρθρο ανά περίπου μια εβδομάδα, κάτι σαν ημερολόγιο... Ξεφυλίζωντας λοιπόν τις στιγμές και τις μέρες της εβδομάδας που πέρασε κατανοώ πως δεν έκανα τίποτα το σημαντικό, άλλωστε γιατί να κάνω... Μια βομηχανία χαμένου χρόνου (όπως λέει και ο Χαραλαμπίδης στο Φθηνά Τσιγάρα) με συντηρεί... Το ταξίδι της επιστροφής ήταν αναπάντεχα ξεκούραστο αν και οι επόμενες 2 μέρες με βρήκαν μεταξύ υπνοδωματίου και του χώρου που και ο βασιλιάς πάει μόνος του... 300 δρομολόγια ημερισίως... Έβγαλα με κάθε τρόπο ότι είχα φάει 2 μέρες πριν... Ας την δω λίγο Πρετεντέρης λοιπόν και ας σχολιάσω ότι μου έκανε εντύπωση από όσα είδα την περασμένη εβδομάδα... Πάμε...
Είδα... τον Claudio Montuori ένα απίστευτο καλλιτέχνη του δρόμου να παίζει μουσική με Kalimba και ότι άλλο βρίσκει μπροστά του και να διασκεδάζει τους περαστικούς.
Είδα... ένα εκπληκτικό βίντεο από μια ταινία μικρού μήκους
Άκουσα... το βιντεοκλίπ μιας πολύ ελπιδοφόρας μπάντας, και μάλιστα Ελληνικής.
Ενημερώθηκα... από έναν πλανόδιο φίλο της Greenpeace για τον μεταλαγμένο καφέ και τα καλαμπόκια με DNA κατσαρίδας.
Πλήρωσα... 5 ευρώ για ένα καφέ στην Αριστοτέλους.
Βρήκα... Το Μεγάλο Κόλπο μετά από χρόνια σε δισκάδικο και φυσικά το αγόρασα.
Είδα... την κρατική τηλεόραση να πετάει σαν δρακουμέλ την Μπήλιω πριν λήξει ο αγώνας του Champions League.
Γεύτικα... τον πιο απαίσιο χυμό σε αεροπορική εταιρία.
Κουράστηκα... βλέπωντας το Λιβερπουλ-Φούλαμ.
Είδα... το απόρρητο βίντεο που προσπάθησε να εξαφανήσει το ΝΑΤΟ.
Ένιωσα... την ανοιξή να μυρίζει καλοκαίρι.
Γέλασα... με μια αστεία διαφήμιση που εμφανίστηκε στο Μπρουκλιν.
