Ο χρεώστης μας, όταν έχη χρεία να δανεισθή, σκέπτεται πρώτα αν ημπορή να τα λάβει χωρίς να κινδυνέψη να τα επιστρέψη. Σαν ευρη τον τρόπο ή τουλάχιστον την ελπίδα της ασφάλειας του, πηγαίνει και γυρεύει το δάνειον,παρασταίνοντας αναντίρρητην την φερεγγυότητα του, και ακολούθως ασφαλές το πίστωμα του δανειστή του. Αν ο δανειστής απατηθή και δώση τα χρήματα του, ο δανειζόμενος δεν του ειναι διόλου ευγνώμων δια το δώρον τούτο, θέλει ομως χαιρετά στο δρόμον τον δανειστής του, επειδή για όσο και αν νομίζει ασφαλής εις τα σχέδια του, του μένει πάντα ο φόβος.
Αυτό το “του μένει ο πάντα ο φόβος” θυμίζει λίγο-πολύ την τωρινή κατάσταση του Έλληνα.
Ο Ανδρέας Λασκαράτος (1811-1901) ήταν σατιρικός ποιητής και πεζογράφος από την Κεφαλλονιά. Αφορίστηκε από την Εκκλησία εξ αιτίας των σατιρικών βελών του κατά του επίσημου κλήρου.
Ανέκδοτα περιστατικά του Λασκαράτου
- Στη γιορτή του, ένας γείτονάς του για να τον ειρωνευτεί του έστειλε με την υπηρέτριά του ως δώρο ένα καλάθι γεμάτο κέρατα κριαριού που πάνω είχε μια επιγραφή «Στη γιορτή σου». Βλέποντας αυτό ο Λασκαράτος βγαίνει έξω στον κήπο του και κόβει τα ωραιότερα άνθη και τα βάζει μέσα στο ίδιο καλάθι με την επιγραφή «Ό,τι διαθέτει ο καθένας σε αφθονία δωρίζει» και τα δίνει στην υπηρέτρια λέγοντας: «Δώσε αυτά κόρη μου στον κύριό σου».
- Όταν ο επίσκοπος τον αφόρισε, κάποιος πήγε να τον επισκεφθεί για να του το αναγγείλει «Τα έμαθες σιορ-Ανδρέα, ο επίσκοπος σε αφόρισε» και τότε ο Λασκαράτος του απαντά: «Ευχαριστώ τον επίσκοπο για τον αφορισμό, αλλά θα τον παρακαλούσα πολύ να μου αφορίσει και τα παπούτσια των παιδιών μου για να μη λιώσουνε οι σόλες τους και υποβάλλομαι σε έξοδα».
