Μια βραδιά με ένα πεφταστέρι

Κάνανε λάθος, αυτοί οι επιστήμονες-αστρονόμοι κάναν λάθος... τουλάχιστον στην περίπτωση μου κάναν λάθος. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους γύρω στις 11-12 Αυγούστου ο ουρανός γεμίζει με Περσείδες. Αυτά τα πεφταστέρια που γεμίζουν τον ουρανό κάθε καλοκαίρι, ξεκινώντας από την περιοχή του ουρανού που ονομάζεται  βόρειος αστερισμός του Περσέα. Και όμως εγώ είδα ένα νωρίτερα, μέρες πριν, και χτες το αγκάλιασα...

Δεν ξέρω από πιο αστερισμό προέρχεται, δεν ξέρω σε πιο κομήτη οφείλει την ύπαρξή του... αλλά χτες ήμουν μαζί του... Είναι τυχερός λένε αυτός που καταφέρνει να δει τις Περσείδες γιατί δεν φαίνονται από όλα τα μέρη της γης, σκέψου πόσο τυχερός μπορεί να νιώθω εγώ... που ήμουν χτες μαζί του μέχρι αργά, που του μίλαγα, που το κοίταζα να γελά, που το αγκάλιαζα...

...Αλλά τι να σου κάνουν και οι επιστήμονες με τις προβλέψεις τους, και οι ποιητές πόσο να περιγράψουν, και οι μουσικοί ότι και αν πουν λίγο θα είναι, μόνο αν δεις από κοντά το δικό σου πεφταστέρι θα με καταλάβεις...

Μετά πως να το αφήσεις... αναζητάς κάπου να πιαστείς ώστε να μπορέσεις να το αφήσεις, μέχρι την επόμενη φορά... και μένεις με την ανάμνηση της εικόνας του και ίσως λίγο αστρόσκονη να σε περιτριγυρίζει...

...Μέχρι την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί στον ουρανό σου...



.Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα
...
..Σαν είμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου
έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι;
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι
είτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής είταν που αργούσες ακόμα όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια είταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν είτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο είταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα. Πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά - θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου....

..Βαδίζαμε δίχως λέξη. Μα και τι να πει κανείς
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου
τόσο μεγάλα..
.

(Απόσπασμα από το Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας του Λειβαδίτη)

Υ.Γ.: Τι μπορεί να φταίει όταν δεν θες να πιεις νερό για να μην φύγει η γεύση της από τα χείλη σου, και ας έχει πιει και 6 σφηνάκια...

 Soundtrack of the day:








Posted in . Bookmark the permalink. RSS feed for this post.

5 Responses to Μια βραδιά με ένα πεφταστέρι

  1. μαγεια το κειμενο σου Αβρααμ...μαγεια...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακόμα και για ένα σκληρό τυπάκι σαν εμένα το κείμενο αυτό ήταν απλά υπέροχο και με άγγιξε πολύ!
    Εξαιρετική επιλογή μουσικών ειδικά ο Νικόλας όλα τα λέφτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ;-) Thanx Margy and Evil Chef. Αφού αρέσουν σε κάποιους χαίρομε ιδιαίτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.