Πριν λίγες μέρες ένας φίλος είπε "Οι καβάντζες παντρευτήκανε. Μαλάκα μεγαλώσαμε. Η ζωή έγινε ένα μπουρδέλο...χωρίς σεξ". Συνήθως δεν δίνω βάση στα λόγια του μια και το μόνο που έχει στο ψυγείο του είναι πάγος για το ουίσκι του αλλά πέρα από μια δόση cult απελπισίας η φράση του είχε και μια δόση αλήθειας... Ξύπνησα για να πάω για το συνηθισμένο πρωινό περίπατο αποφασίζοντας να πάω στο ποτάμι να δω αν έχει καθόλου νερό τέτοια περίοδο... στο δρόμο συνάντησα μια παλιά συμμαθήτρια, κάποια περίοδο μοιραζόμασταν και το ίδιο θρανίο... χειρότερο από το να συναντάς παλιό συμμαθητή γένους αρσενικού είναι να συναντάς παλιά συμμαθήτρια. Δουλεύει, έχει παντρευτεί, έχει κάνει μωρό... Αμηχανία. Τι να ρωτήσω... τι να μου απαντήσει. Τα είπαμε 2 λεπτά και συνέχισα την πορεία μου... ξαφνικά είχα πάθει ένα μικρό σοκ και ένιωθα ηλίθιος. Συνειδητοποίησα ότι λίγο πολύ ένα 70% των παλιών συμμαθητών μου έχουν παντρευτεί, αρραβωνιαστεί ή λογοδοθεί... άλλοι έχουν δουλειά και άλλοι έχουν παιδιά. Ετοιμάζονται να φτιάξουν σπίτια και χτυπάνε κανονική βάρδια στην δουλειά. 8-2. Ξαφνικά με έπιασε ένα άγχος... Εγώ ακόμα χρωστάω 4-5 μαθήματα...Ακόμα βάζω να ακούσω που και που το "Ρίμα για Χρήμα" όπως όταν ήμασταν στο γυμνάσιο. Ακόμα παίρνω την μπάλα του μπάσκετ να πάω για κάνα σουτάκι όχι τόσο για να γυμναστώ αλλά για να μυρίσω το ξύλινο ταμπλό της μπασκέτας και να νιώσω παιδί. Ακόμα γελάω με την αφέλεια του χουζούρη στα στρουμφάκια όταν τα πετυχαίνω στο Σταρ. Ακόμα ζωγραφίζω στις άκρες του τετραδίου σε ώρες βαρετών μαθημάτων στο πανεπιστήμιο. Ακόμα γράφω στιχάκια. Ακόμα ελπίζω πως θα αλλάξει ο κόσμος. Εγώ ακόμα ερωτεύομαι...
Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι που δεν αφομοιώθηκα στο σύστημα των "μεγάλων"... αλλά αν είναι να νιώθω συμβιβασμένος μικροαστός προτιμώ να μείνω στην απέξω. Προτιμώ να ελπίζω, να τραγουδώ, να ζωγραφίζω, να ονειρεύομαι και να γυρίζω σε παρκάκια και αυλές σχολείων ερωτευμένος...
Υ.Γ.: Παρασκευή ήταν, 6 Αυγούστου να το θυμάσαι...
Υ.Γ.: Παρασκευή ήταν, 6 Αυγούστου να το θυμάσαι...
Soundtrack of the day:
Γινεται ακομα χειροτερο οταν εισαι 35 και εχεις επιλεξει το δικο σου δρομο και ακολουθεις τα εφηβικα σου ονειρα και βλεπεις στο δρομο παλιες συμμαθητριες ,και δειχνουν τουλαχιστον 10 χρονια μεγαλυτερες και με κρυμμενη κακια σου λενε "Ακομα 26 αντε 28 μοιαζεις!Ποτε σκοπευεις να μεγαλώσεις;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι τραγικο για μενα στα 23 μια κοπελα να εχει κανει παιδι γιατι σε λιγα χρονια που θα της βγουν οσα χανει τωρα θα γινει αλλη μια νευρωτικη μανα!
Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία πρόταση... αν δεν κάνεις όσα "πρέπει" ως έφηβος σου βγαίνει η στέρηση αργότερα και δημιουργείς πρόβλημα στους γύρω σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ούτε πατέρας έγινα,ούτε παντρεύτηκα,ούτε έχω βρεί στάνταρ δουλειά,ούτε σπίτι έχω κάνει... Είμαστε μικροί ακόμα για να μπούμε σε αυτό το "λούκι", έχουμε χρόνια μπροστά μας για να τα κάνουμε ολα... Εμένα πάντως μ αρέσει αυτή η φάση που είμαστε και θέλω να την κρατήσω λίγο ακόμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ...ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΧΡΩΣΤΑΩ...
Ακριβώς αυτό ρε Χάρη... μια χαρά φάση είναι, που να μπλέκουμε με μωρά και παντριές. Μικροί είμαστε ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήενα ψιλο-σοκ το επαθα οταν διαβασα "εγω ακομα ερωτευομαι". για τους εξης λογους:
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον ποτε δεν ειναι αργα για να ερωτευτεις!
2ον εχεις πολυ θαρρος να το παραδεχτεις στο μπλογκ σου και
3ον ηταν πολυ ομορφο! :)
εμενα μ αρεσει να μην ακολουθω τη μοδα και τα προτυπα των αλλων.κανε και συ κατι αναλογο αρκει να σε εκφραζει.
και... μην το σκεφτεσαι πολυ :)
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή