Μια μπλούζα αφορμή για σκέψη...

Στο δρόμο συνειδητοποίησα ότι η μαύρη μπλούζα που είχα φορέσει για να βγω να περπατήσω είχε πάνω της μια στάμπα όχι και τόσο καθωσπρέπει για τα συνηθισμένα όρια του χωριού. Ήταν μια μπλούζα που την έδινε δώρο το Metal Hammer και την είχα πάρει τότε που είχα περάσει μια φάση ακούγωντας Kamelot,Sonata Arctica,Epica κ.λπ. Ποτέ δεν την φόρεσα έξω γιατί είναι λίγο προκλητική και κακής ποιότητας αλλά για την πρωϊνή γυμναστική φαινόταν εντάξει. Η μπλούζα γράφει πάνω "Puppet in heaven, or Master in hell?" και έχει το κλασσικό συμβολισμό που κάνουν όσοι ακούνε Metal με τα δύο δάχτυλα του χεριού παρατεταμένα. Κάπως λέγεται αυτό αλλά δεν θυμάμαι...

Προχωρώντας συνάντησα μια γιαγιά, μακρινή συγγενής, σε φάση 3ή ξαδέρφη του μπατζανάκη του θείου του κουνιάδου κ.λπ.. Με κοίταξε με ένα παγωμένο βλέμμα λες και έβλεπε το Casper το φαντασματάκι σε μια πιο large εκδοχή του. Κατάλαβα ότι το βλέμμα της επικεντρώθηκε στην μπλούζα αν και μέσα μου απόρησα πως είναι δυνατόν σε τέτοια ηλικία να μπορέσει να παρατηρήσει. Μετανιωμένος που φόρεσα τα μαύρα αποφάσισα να συνεχίσω και να μην χαλάσω τον περίπατο μου. Το χειρότερο είναι ότι κάθε πρωί η βόλτα μου περνάει μπροστά από το σπίτι του παπά ο οποίος για κακή μου τύχη σήμερα ήταν ξύπνιος. Τι έκανε 7"30 το πρώι στο μπαλκόνι δεν ξέρω. Αν και συνήθως είμαι ευγενικός έκανα πως δεν τον είδα σκύβοντας το κεφάλι κάτω, κάνοντας πως ασχολούμαι με το mp3-player. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν αν παρατηρούσε την μπλούζα μου. Ο Αβραάμ, το παιδί που έψελνε, που πήγαινε βυζαντινή μουσική, Πα-Βου-Γα-Δι-Και-Ζω-Νι σε ήχο πλάγιο β'... έχει να πατήσει εκκλησία ούτε αυτός θυμάται από πότε και φοράει εριστικές μπλούζες... Πρώτο θέμα στην τοπική Τατιανολαμπίρη θα ήμουν, σαν να το βλέπω μπροστά μου.

Έφτασα σπίτι σώος αλλά με διάφορες σκέψεις να τιτιβίζουν στο μικρό μυαλουδάκι μου. Αναλογιζόμουν τα στερεότυπα και τα όρια που έχει ο καθένας μας. Δεν κάθισα να κατηγορήσω ούτε την γιαγιάκα ούτε τον παπά, απλά σκεφτόμουν πως προσαρμοζόμαστε ανάλογα με το περιβάλλον που έχουμε μεγαλώσει. Ο καθένας μας έχει διαφορετικά ταμπού, στερεότυπα, συνήθειες και τα όρια του έχουν ένα περιορισμένο εύρος. Όσο αριστερός και να είσαι ορισμένα ήδη ρατσισμού σου τα έχουν ενφυτήσει από μικρό και τα κουβαλάς ενδόμυχα όσο και αν δεν θες να το παραδεχτείς.

Η τάση για να αποκλίνουμε παρουσιάζεται κυρίως στην εφηβεία. Όπως και η ανεκτικότητα είναι μεγαλύτερη όσο είσαι μικρός. Τα παιδιά δέχονται τα πράγματα όπως είναι, δέχονται πολύ πιο εύκολα την διαφορετικότητα και τις προτιμήσεις των γύρω τους. Ο μόνος τρόπος να αποτινάξουμε τις κάθε είδους κοινωνικές-πολιτισμικές ταυτότητες είναι να παραμείνουμε ρομαντικά καταδεκτικοί προς την διαφορετικότητα όπως όταν ήμασταν παιδιά.

Με λόγια, με φυσιογνωμία και με τρόπους
μια εξαίρετη θα κάμω πανοπλία
και θ'αντικρύζω έτσι τους κακούς ανθρώπους
χωρίς να έχω φόβον ή αδυναμία.

Posted in . Bookmark the permalink. RSS feed for this post.

3 Responses to Μια μπλούζα αφορμή για σκέψη...

  1. Kαι όλα αυτά με αφορμή μια μπλούζα...

    Τελικά αυτός ο ευλογημένος τόπος δε θα αλλάξει ποτέ.
    Όπως τότε που μου έλεγε η συγχωρεμένη η κυρά-Μαρίνα(μάνα του πατέρα μου) ότι ντρέπεται να πάει στο μπακάλη γιατί ο έγγονος είχε μακρυά μαλλιά και οι γειτόνισσες την ενοχλούσαν με οσα της λέγαν για τυχόν μη ανδρισμό μου..
    Αλήθεια όλες αυτές οι γειτόνισσες και πολλοί άλλοι πόσο μίζεροι τι θα αισθάνθηκαν φέτος, που δεν πήγα στο νησί διακοπές και χάσαν την ευκαιρία να σχολιάσουν όχι ενα μπλουζάκι άλλα μια σειρά απο T-shirts που έχω στην συλλογή μου.
    Τυχερός ο αδερφός μου που φέτος δεν χρειάστηκε να απαντήσει στο ερώτημα :"Καλά αυτός ο άνθρωπος όπως τον βλέπουμε έχει τέτοια υπεύθυνη θέση στη δουλειά του; Δε τον βλέπει το αφεντικό;"
    Ακόμα πιο τυχερή όμως η γυναίκα του γιατί τι παράδειγμα θα έπαιρνε το μωρό απο το ρεμάλι-λέτσο-κάθαρμα θείο του -προσωρινά όμως γτ αυτή η συνάντηση κάποια στιγμή θα γίνει.
    Σε όλους αυτούς τους απόλυτα κομπλεξικούς μικρούς ανθρώπους να χαρίσουμε το μεγάλο μας χαμόγελο και να τους ευχηθούμε περαστικά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε όλους αυτούς τους απόλυτα κομπλεξικούς μικρούς ανθρώπους να χαρίσουμε το μεγάλο μας χαμόγελο και να τους ευχηθούμε περαστικά...


    (Αυτό τα λέει όλα από μόνο του)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.